Götür Şiiri

Düşeli

Yükseklere kar yağıyor

Başımdaki karlar gibi

Görenler yetim sanıyor

Sıladan ayrı düşeli



Elin yurdu yurdum oldu

Kimin derdi derdim oldu

Eşkıya efendim oldu

Geçim derdine düşeli



Ne köy kalmış ne kasaba

Bahçe kuru ev haraba

Unutmuş bizi maraba

Gurbet ellere düşeli



Dayı emmi şöyle dursun

Anan baban unutursun

Köklerini kurutursun

Çorak yerlere düşeli



Gökte yıldız idim söndüm

Kurudum gazele döndüm

Güneşe sırtımı döndüm

Gölge peşine düşeli

Adem GÜLEÇ

Sokak Çocukları

Anası yok baba sarhoş

Arada kaldı beş kardeş

Umudu yok yüreği boş

İlim irfan doldursana



Ora gider bura gider

Şaşırır yolu kaybeder

Kapkaranlık nasıl eder

Yollarını buldursana



Kim ister öyle olmayı

Sokakta parkta kalmayı

Düşmüş ağlayı ağlayı

Tut elinden kaldırsana



Bırakırsan hırsız olur

Satarlar kötü kız olur

Sonrada akılsız olur

Sen aklını kullansana



Koruyup kolla kurtlardan

Eğitip okut yurtlardan

Bizi envai dertlerden

Çare bulup kurtarsana



Devlet isen devletlik yap

Seni yenecek mi bir hap

Sökülürse bir kez çorap

Nolur atana sorsana

Adem GÜLEÇ

Tertemiz

Çocuğum çıkar oynarım.

Kirlenir elim ayağım.

Üşenmez hemen yıkarım.

Elim yüzüm tertemiz.



Tırnaklarımı büyütmem.

Eli önlükte kurutmam.

Mendili evde unutmam.

Üstüm başım tertemiz.



Saçlarım tıraşlı temiz.

Her sabah tarar annemiz.

Pireyi biti bilmeyiz.

Saçım başım tertemiz.



Çeşit çeşit olur çöpler.

Plastikler patlak toplar.

Çöpcü amca gelir toplar.

Sağım solum tertemiz.



Komşum temiz sokak temiz.

Temiz olanı severiz.

Tüm sokak bir aileyiz

Evim yolum tertemiz.

Adem GÜLEÇ