Çocuğum çıkar oynarım.
Kirlenir elim ayağım.
Üşenmez hemen yıkarım.
Elim yüzüm tertemiz.
Tırnaklarımı büyütmem.
Eli önlükte kurutmam.
Mendili evde unutmam.
Üstüm başım tertemiz.
Saçlarım tıraşlı temiz.
Her sabah tarar annemiz.
Pireyi biti bilmeyiz.
Saçım başım tertemiz.
Çeşit çeşit olur çöpler.
Plastikler patlak toplar.
Çöpcü amca gelir toplar.
Sağım solum tertemiz.
Komşum temiz sokak temiz.
Temiz olanı severiz.
Tüm sokak bir aileyiz
Evim yolum tertemiz.
Adem GÜLEÇ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gözlerimde yorgunluk
Gözlerimde sıkıntı
Gam kasavet dert yükü
Akıyor gözlerimden
Pişmanlık ah pişmanlık
Gözümde demir yükü
Süzülüyor yüzüme
Yanık var izlerinden
İki damla göz yaşı
İki demir tohumu
Kıpkırmızı oluyor
Harlanmış nefesimden
Düşüyor kurşun gibi
Süzülüyor toprağa
Umutlarım peşinden
Kayıyor yüzlerimden
Ağladıkça boşaldım
Şimdi artık rahatım
Ruhum sanki kuş gibi
Uçuyor yüreğimden
Adem GÜLEÇ
Deni merkep gibi inat eyleme
Diline sahip ol küfür söyleme
Şu yalan dünyayı baki belleme
Sonu cehenneme düşersin dedim
Sabah sabah gene çatmışım dedi
Garibi yoksulu hiç gözetmedin
Zekatı vermedin faizi yedin
Acı zehir içtin şerbet belledin
Kerem etti Allah ölmedin dedim
Herhalde mübarek zatmışım dedi
Sen doymuşun fakir yesin birazda
Sonra fayda etmez malın mezarda
Çocuklar perişan babalar darda
Ümmeti Muhammet nolacak dedim
Ben kendi derdime düşmüşüm dedi
Yalan dünya için kora düşersin
Kendi zatın için kuyu deşersin
Bu dünyadan ora çıplak göçersin
Zamanında sana söyledim dedim
Süs konuşma zaten batmışım dedi
Adem GÜLEÇ
Biz bir hâdika idik yemyeşil kiraz vardı
Kenarlarda kavaklar ortada da çınardı
Ayva narın şevkinden arşu ala oynardı
Birden bire yeşerip coşmuş gürlemiş idik
Sararan sahraları sarıp süslemiş idik
Bu çınarın dalları arşın arşın uzardı
Öyle haşmetliydiki beş metre eni vardı
Bir dalını dokuz köy pay pay edip yakardı
Bahçeye salgın girdi dallar tarumar şimdi
Bahçede ne erik ne menekşe var şimdi
Kenarda kavaklara sarmaşıklar sarıldı
Dibindeki ayrıklar sağa sola yayıldı
Gülistan harap oldu suçlu çınar sayıldı
Şimdi çınar ağacı bir başına kalmakta
Sararmış yaprakları yavaş yavaş solmakta
Ayaklar peydah oldu yürüdüler gittiler
Bir tarafta büyürken bir tarafta bittiler
Bütün nebat anlaştı çınarı terk ettiler
Koca çınar ağacı soldu bitti çürüdü
Destanlık gövdesini yılan çıyan bürüdü
Yağmur yağar sel olur yalağını yıkarmış
Kuru gibi dursada çınar kökte yaşarmış
Kesilen dal yerinde daha gürü çıkarmış
Tüm nebat yürüse de kökler yürümez imiş
Kökü derinde olan çınar çürümez imiş
Adem GÜLEÇ