Büyüdüm De Ne Oldu
Küçükken top almak için giderdim markete,
Şimdi eve ekmek almak için.
Küçükken bisiklet sürmek için çıkardım mahalleye,
Şimdi nefes almak için.
Küçükken arkadaşlarımı görmek için giderdim okula,
Şimdi YGS sorularını görmek için.
Küçükken boş vakitlerimi misket oynayarak geçirirdim,
Şimdi şiir yazarak.
Küçükken komşunun camını kırardım,
Şimdi insanların kalbini.
Küçükken haksızlık yapanı oyundan atardım,
Şimdi kalbimden.
Küçükken parklarda gezmeyi severdim,
Şimdi karanlık sokaklarda.
Küçüken yalnız kalınca ağlardım,
Şimdi yanımda biri olunca.
Küçükken sloganım şöyleydi:
Ümit üzüm sever,
Zafer bayrak al,
Bağcı üzüm topla.
Şimdi ise:
Ümitlendim,
Zafere ulaştım,
Bağlandım hayata.
Geçmişi ve bugünü karşılaştırınca,
Düşünüyorum da büyüdüm de ne oldu?
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Hayat Dediğin Nedir Ki
Sudokuyu andırır bazen hayat
Kaybetmene yetecektir tek bir yanlışın
Hayat, sonsuz labirent misali
Işığı görmen imkansız belki
Hayat, gülümsemeni sağlayan fıkradır
Güldüğün kadar ağlatır seni
Hayat, tek perdelik tiyatrodur
Kukla niyetine oynatıyorlar bizi
Hayat, matematik sınavı gibidir
Çalışırsan kazanırsın ama çalışmazsın
Gökdelene merdivenden çıkmaktır hayat
Çıktıkça yeni bir merdivenle karşılaşırsın
Hayat, soru bankası gibidir
Cevaplar arkadadır ama bakamazsın
Yaşlı bir palyaço gibidir hayat
Sahnede gülüp evde ağlarsın
Genç bir çocuğun aşkı gibir hayat
Çok sever ama kavuşamazsın
Hayat,bir gül demeti gibidir
Çok güzel kokar ama solarsın
Hayat,bir şiir yarışmasıdır
Gönülden yazar ama kazanamazsın
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
Büyüdüm De Ne Oldu
Küçükken top almak için giderdim markete,
Şimdi eve ekmek almak için.
Küçükken bisiklet sürmek için çıkardım mahalleye,
Şimdi nefes almak için.
Küçükken arkadaşlarımı görmek için giderdim okula,
Şimdi YGS sorularını görmek için.
Küçükken boş vakitlerimi misket oynayarak geçirirdim,
Şimdi şiir yazarak.
Küçükken komşunun camını kırardım,
Şimdi insanların kalbini.
Küçükken haksızlık yapanı oyundan atardım,
Şimdi kalbimden.
Küçükken parklarda gezmeyi severdim,
Şimdi karanlık sokaklarda.
Küçüken yalnız kalınca ağlardım,
Şimdi yanımda biri olunca.
Küçükken sloganım şöyleydi:
Ümit üzüm sever,
Zafer bayrak al,
Bağcı üzüm topla.
Şimdi ise:
Ümitlendim,
Zafere ulaştım,
Bağlandım hayata.
Geçmişi ve bugünü karşılaştırınca,
Düşünüyorum da büyüdüm de ne oldu?
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
Yiğidim Aslanım
Son cemre düşüyor toprağa
Artık soğuk kalacak bedeni
Ruhu nemli gözlerde yaşayacak ama
Hep yanımızda olacak, çünkü o ölmedi
Yiğidim aslanım diye ağıt yakacak annesi
Ateş düşecek bir ocağa daha, sebebi yok ki
Güneşe el sallayan umutsuz kar tanesi
Süzülüyor al bayrak ile, ebediyetin incisi
Sonbahar tez yakaladı, o körpecik bedeni
Haykırıyordu babası: Ölmedi o, ölmedi
Kokluyor kanlı gömleği, gözü yaşlı sevdiği
Kozadan uçtu gitti, anasının tek kelebeği
Ağlıyor bak kör kurşun, yanıyor içten içe
Benim suçum yok diyor, işlemem ki nefere
Onu öldüren ben değil, çakal sürüsüydü işte
Bir yıldız daha kaydı, dayanamayıp geceye
Gül koklamak dururken koparmak niye
İnsanoğlu gider mi sebepsiz cenge
Bir toprak uğruna kan döküp, öldürmek
Sonun olacak kara toprak, gelir o şehit gömmeye
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
