Ben Sana Küstüm
Tükendi dermanım, kalmadı güçüm!
Yar seni seveli, of-of yanıyor içim.
Seni ölesiye zalım, sevmek mi suçum?
Daha sormam seni, ben sana küstüm.
Tuz basar yaramı, dağlar giderim
Mansur gibi yar-yar, ağlar giderim
Yırtıp resmini, canan yakar giderim
Daha anmam adını, ben sana küstüm.
Diyarı gurbeti, yar-yar, mekan tutarım!
Bilmem nerelerde of-of, yatar kalkarım.
Seni sevdim diye zalım, isyankarım;
Daha sormam seni, ben sana küstüm.
Varsın bağlarında, çiğdemler açsın!
Varsın ak göğsüne, zülfünü salsın.
Kul Okyay sarmadı. varsın el sarsın;
Daha anmam adını, ben sana küstüm.
Hanifi OKYAY 27.07.2018 /23:00
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ey Yolcu
Nedir bu acele ve de bu telaşın!
Nerden gelip nereye gidersin yolcu?
Şimşekler çakıyor gözünde hiddetden;
Kim ne vefa bulmuş ki şiddetden?
Gün akşama'a döndü, vakit çok geç!
Her ne olduysa oldu, gel bu davandan vaz geç.
Gamı efkarını paylaşalım, gönülden azar-azar:
Dost meclisinde kuralım da bir pazar.
Kalmaz dünya malı kimseye, gelmiştin üryan!
Senin olmayan mal için kavga akıllara ziyan.
Bir sevda ise, olmalı aşk Rahman adına!
Ancak o zaman varırsın aşkın tadına.
Gel bu hırsını dökelim, derin ummana!
Salmayalım kin ve nefreti, gelecek zamana.
Gönüller bir olsun, bahçesi lale-yi zar!
Aç kapılarını girsin gönlüne bir bergüzar.
Ancak o zaman, ruhun bulur mest-i alemi!
Rahman: Değiştirir belki, kaderi yazan kalemi.
Aç gözlerini, perdeleri kaldır aradan:
Bak da gör senin için, neler yaratmış yaradan.
Sanma ki! Derdi gamı yok da, öğüt verir kul Okyay!
Neler geldi geçti, başından: Vay anam vay.
Hanifi OKYAY 26.02.2019 / 14:16
Hanifi OKYAY
Emmioğlu
Zaman mı değişti yoksa insanoğlu mu?
Biz ne olduğumuzu unuttuk be emmioğlu.
Çağ mı atladık yoksa geri mi gittik!
Biz kim olduğumuzu unuttuk be emmioğlu.
Yaban elde hemen tanışıp kaynaşır’idik;
Acı soğan ile kuru ekmeği bölüşür’idik,
birlikte ağlayıp birlikte güler’idik;
Şimdi bacı gardaş düşman olduk emmioğlu.
Ayıptır söylemesi herkes kuyu kazıyor;
Nimet çok geldi yiyip-yiyip de azıyor!
İnsanlar cin olmadan adam çarpıyor;
Hakkı hukuku unuttuk be dayıoğlu.
Herkes neşrediyor ne yiyip içtiğini
Bebeler kendisi giyiyor kendi seçtiğini
Cılız diye köylü bile biçmiyor ektiğini
Biz Rahman'a şükrü unuttuk be emmioğlu.
İnsan onuru satılık bir paket makarnaya!
Reçberimin yüzü yok! Gidemiyor tarlaya;
Sümüklü bu ne iğrenç bir şey diyorlar bamyaya
Biz kaderi kısmeti unuttuk be halaoğlu.
Abdest'i namazı -niyazı askıya aldık,
Kur'an-ı torbalayıp duvara astık;
Oruç'u zekat’ı kazaya sefere saydık:
Biz dini İslam-ı da unuttuk be emmioğlu.
Hiç saygı kalmadı ana ile babaya!
Çok menfaatler girdi gardaş ile araya,
damlar da yatar iken sımaz olduk saraya;
Biz aile bağlarını da kopardık be emmioğlu.
Nacizane birazcık dukundum gönül telinize.
Bir çareyim sığınmak istedim merhametinize.
Kul Okyay inanın muhtaç tatlı dilinize.
Biz sevgiyi, saygıyı da mı unuttuk be emmioğlu?
Hanifi OKYAY 27,03,2013 /14:30
Hanifi OKYAY
Sürünesin Kitapsız
Seninde evine tünesin baykuşlar
Dilerim kapını, çalmasın dostlar
Acımadan yolsun, saçlarını yıllar
Sürüm-sürüm, sürünesin Kitapsız.
Ben sana ne ettim, sevmekten başka
Söyle neden girdin, benim dünyama
Lanet olsun senin, sevgine aşkına
Sürüm-sürüm, sürünesin İmansız.
Saçların ağarıp, tel-tel dökülsün
Tutmasın dizlerin, belin bükülsün
Şimdi gülen gözlerinin, feri sönsün
Sürüm-sürüm, sürünesin Kitapsız.
Sen insan değil, bir karaçalısın
Dilerim, kor ateşlerde yanasın
Belki o zaman, kul okyayı anarsın
İnim-inim, inleyesin İmansız.
Hanifi OKYAY 19,02,2016 / 10:30
Hanifi OKYAY
