asi_liseli evet gerçekten çok güzel bir duygu duyguları konuşmuş
saygılar 2009-05-04
Ayrılık
Ayrılık zamanı geldi çattı
Gözlerimden yaşlar boşanır gider.
Eşimden dostumdan ayrılıyorum,
İçimde acılar yaşanır gider.
Ayrılık bir kordur düşer özüme ,
Bir hüzün gölgesi vurur yüzüme,
Kulak verin dostlar benim sözüme,
Sevgi emanettir taşınır gider.
Geride bıraktım hatıralarımı,
Gözü yaşla dolmuş yavrularımı,
Saran yok mu kanayan yaralarımı,
Oluk gibi kanım boşanır gider.
Ayrılık firkatiyle olmuşum harap,
Susuz bir yolcuyum kalmışım bitap,
Seneler sayfa olmuş ömürse kitap,
Her gün bir satırı yaşanır gider.
Seyfi der ayrılık yıprattı beni,
Soldu neşem kalmadı gözüm feri,
Dört mevsimdir dünyanın süs kemeri,
Zamanı gelince kuşanır gider.
Seyfettin ATEŞ Şiirleri
Yazılan son 3 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 3 yorum yazılmış.
Benzer Seyfettin ATEŞ Şiirleri:
İnsanlığa yön verirler,
Öğretmenler,öğretmenler.
Mum gibi yanar sönerler,
Öğretmenler,öğretmenler.
Öğrenciye ana,baba,
Hep severler doya,doya,
Ta yürekten duya,duya,
Öğretmenler,öğretmenler.
Bütün cefayı çekerler,
Bizlerden vefa beklerler,
Kalplere sevgi ekerler,
Öğretmenler,öğretmenler.
Çalışması senin için,
Başarıp kazanman için,
Memleket huzuru için,
Koşar durur öğretmenler.
Seyfettin aldın bu yükü,
Hamallığın en yüz akı,
İnsanın terakki kökü,*
Öğretmenler,öğretmenler.
*(İnsanın ilerleme kaynağı)
Seyfettin ATEŞ
Çok cefalar geldi garip başıma,
İçinden çıkılmaz hallerde kaldım.
Felek ağu kattı tatlı aşıma,
Aç,susuz,virane çöllerde kaldım.
Ermek isteridim dostun iline,
Hasret kaldım bağındaki gülüne,
Mevlam böyle dert vermesin kuluna,
Gidemedim dosta yollarda kaldım.
Şu karşıki dağlar yol vermez oldu,
Tabipler derdimden anlamaz oldu,
Dostum bildiklerim aramaz oldu,
Halden anlamayan ellerde kaldım.
Seyfettin geçiyor ömür çağların,
Yad eller bozuyor gönül bağların,
Yıkılası şu karşıki dağların,
Aşamadım başın bellerde kaldım.
Seyfettin ATEŞ
Seyfettin ATEŞ
Dinleyin Anlatayım Şu İnsan Hayatını
Dinleyin anlatayım şu insan hayatını,
Daha anne karnında bulmuştur rahatını.
Bir yaşına gelince hiç yerinde duramaz,
Gelince dört yaşına olur sana yaramaz.
Yedi yaşa gelince gelmez sokaktan beri,
Der anne babasına okula gönder beni.
On yaşına gelince tanır kendi kendini,
On ikiye gelince beller cinsiyetini.
On beşine gelince bir gül gibi açarlar,
On sekize gelince çok cilveler yaparlar.
Kızlar yirmi yaşında vurur sofraya tekme,
Yirmi iki yaşında ister kocaya gitme.
Delikanlı olanın damarda kaynar kanı,
Yirmi beşe gelince söyler everin beni.
Otuzuna gelenin bıyıkları burulur,
Aklı başına gelir duyguları durulur.
Otuz beşe gelince bakar yolun yarısı,
Başının etini yer çocukları karısı.
Kırk yaşına gelince aklı gelir başına,
Kırk beşinde söylenir ha bu dünya boşuna.
Elli yaşında başlar çoluk çocuk dertleri,
Elli beşe gelince kalır bir kemik deri.
Altmışında gözetir ahiretin yolunu,
Yetmişine gelince doğrultamaz belini.
Yaş seksene basınca tutmaz olur dizleri,
Doksanına gelince görmez olur gözleri.
Doksan beşe gelince başı yastıktan kalkmaz,
Yüz yaşına gelince dönüp dünyaya bakmaz.
Seyfi söyler sözünü anlamazlar özünü,
Mevlaya dön yüzünü dünya sana da kalmaz.
Seyfettin ATEŞ