Arayıp Sormasın Beni
Benden selam söyleyin, o vefasıza!
Bundan sonra, arayıp sormasın beni.
Unutup adını ya dost, sildim gönülden;
Bir başka yar sevmez, sanmasın beni.
Yıllarımı heba ettim, boşu-boşuna!
Dert deryası ömrüm, başlı başına.
Meyil etmem ya dost, onun yurduna;
Boşa el alemden, sormasın beni.
Sefil baykuş gibi, viranda kalsın!
Oturup o kendi, haline baksın.
Dönüp gelir diye ya dost, bekleyip yansın;
Hayalinde düşünde, görmesin beni.
Mevlasından başka, bir yar dilesin.
Kul Okyayı gayri, öldü bellesin!
O kendi kendine ya dost, çalıp söylesin;
Her iki çihada, görmesin beni.
Hanifi OKYAY 28.09.2018 / 10:30
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kalem İsyan Etti Yazmıyor
Ruhuma, bir sızı çöker derinden:
Bu ayrılık neden? Aklım ermiyor!
Haykırır yüreğim, şafak sökerken;
Kalem isyan etti, gayrı yazmıyor.
***Hayaller canlanır, gelip geçerken!
***Dertlerim çoğalır, durup dururken.
***Bitti onca ömür, seni beklerken;
***Kalem isyan etti, gayrı yazmıyor.
Ne mevsimler gelip geçti ömürden:
Vaz geçmiyor gönül, senli hayalden.
Türküler yazarken, hep aynı telden;
Kalem isyan etti, gayrı yazmıyor.
***Kış geçti ömrüm, görmedi yazını.
***Kimse bilmez, içimdeki sızımı.
***Kul Okyay, özel koyunca adını;
***Kalem isyan etti, gayrı yazmıyor.
Hanifi OKYAY 03.08.2014 / 11:20
Hanifi OKYAY
Bu Sene
Yüzümde ki tebessüm ile içim-içime sığmıyor;
Mutlaka bir şeyler olacak bu sene.
''Gribin hevesi kursağında kalır'' derler ama;
Kim bilir rüzgar’lar yön değiştirir bu sene.
Hayata ümit ile tutundum birinci ayın birinde!
Öyle ya güneş hala doğuyor benim üstüm de.
Ne kazandım bunca yıl kadere küstüm de;
Mutlaka ama mutlaka bir şeyler olacak bu sene.
Hep ''ümit fukaranın ekmeğidir'' dediler;
Ama ümit verenler hiç ekmek vermediler.
Belki de kaderi yazan kalemi hiç düşünemediler!
Belki o kalem bana bir şeyler yazmıştır bu sene.
Gözün yükseklerde değil, öyle havada uçmuyorum.
Ayaklarım yere basıyor, kim olduğumu biliyorum.
Ben ne istersem yalnızca Allah'tan diliyorum.
Bekliyorum bir şeyler olacak bu sene.
Belki kör talih gelip kapımı çalacak!
Belki de kim bilir toto-moto birşeyler vuracak.
Belki de Rahman yürü ya kulum deyip koşturacak;
Ama mutlaka-mutlaka bir şey olacak bu sene.
Kul okyay bilerek haddini hiç aşmadı,
Ne yanlışa saptı, bir de harama el uzattı.
Mülk'ün sahibinin Allah olduğunu da unutmadı;
Malik-el Mülk'ün vereceğini biliyor bu sene.
Hanifi okyay
10,04,2017 11:30
Hanifi OKYAY
Ey Yolcu
Nedir bu acele ve de bu telaşın!
Nerden gelip nereye gidersin yolcu?
Şimşekler çakıyor gözünde hiddetden;
Kim ne vefa bulmuş ki şiddetden?
Gün akşama'a döndü, vakit çok geç!
Her ne olduysa oldu, gel bu davandan vaz geç.
Gamı efkarını paylaşalım, gönülden azar-azar:
Dost meclisinde kuralım da bir pazar.
Kalmaz dünya malı kimseye, gelmiştin üryan!
Senin olmayan mal için kavga akıllara ziyan.
Bir sevda ise, olmalı aşk Rahman adına!
Ancak o zaman varırsın aşkın tadına.
Gel bu hırsını dökelim, derin ummana!
Salmayalım kin ve nefreti, gelecek zamana.
Gönüller bir olsun, bahçesi lale-yi zar!
Aç kapılarını girsin gönlüne bir bergüzar.
Ancak o zaman, ruhun bulur mest-i alemi!
Rahman: Değiştirir belki, kaderi yazan kalemi.
Aç gözlerini, perdeleri kaldır aradan:
Bak da gör senin için, neler yaratmış yaradan.
Sanma ki! Derdi gamı yok da, öğüt verir kul Okyay!
Neler geldi geçti, başından: Vay anam vay.
Hanifi OKYAY 26.02.2019 / 14:16
Hanifi OKYAY
