İtfaiye Haftası Şiiri | Mehmet Tevfik Temiztürk
İtfaiye Haftası
Biz her yıl kutluyoruz, bu önemli haftayı,
Daha ekim gelmeden, anıp karşılamayı...
Yangın nedir biliriz, önlemler sıralarız,
Kontrol altına alıp, her zararı aşarız...
İnsanım ki aydındır, hatırlar hatırlatır,
Evvelden tedbir alır, ne dert varsa atlatır...
Mehmet Tevfik Temiztürk
İtfaiye Haftası şiiri yangından korunma şiirleri Mehmet Tevfik Temiztürk eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler öğrenci şiirleri amatör kısa şiirler
İtfaiye Haftası Şiiri Hakkında Yorum Yazın
İtfaiye Haftası Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Yangından Korunma Haftası Şiirleri
Yangın Var
Çevrildi sıfır sıfır,
Bir ses dedi: Çabuk yangın!
Arazözler hazırlandı,
Dan, dan dedi sesi çanın.
Çatısından alev almış
Eski bir köşk kavruluyor,
Çatır, çatır çatırdayan
Duvar, tavan devriliyor.
Pencerede bir anne var,
"Yavrum, yavrum", diye ağlar
Çılgın gibi bağırırken,
Yıkılır kalın duvarlar.
Arazözler yetişince,
Hortumlar, sıktı suyu,
Harcandı hep birer birer,
Sarnıç, depo, havuz, kuyu.
Bir tarafta can pazarı,
Her tarafı sarmış alev!
Bir de genişlerse yangın
Korku dolaşır ev ev.
Yangın için dikkatli ol,
Kibrit yakma, çakmak yakma.
Tutuşturma kâğıt mağıt,
Karşısına geçip bakma.
Bir kıvılcım yangın demek,
Yangın ise bir felaket.
Elde değil olmaması,
İtfaiye var bereket.
Mümtaz Zeki TAŞKIN
Mümtaz Zeki TAŞKIN
Yangından Korunma Haftası 2
Ateş, dostumuz iken gücü hesap edilmez,
Yangın gecikmiş ise merhamet de beklenmez...
110, bir ihbar hattı ateş parladığında,
177, ise orman yangınlarında...
İtfaiye erlerim, koşar ve söndürürler,
Onlar, sevgi dağıtan emek veren yürekler...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
İtfaiye Haftası
Biz her yıl kutluyoruz, bu önemli haftayı,
Daha ekim gelmeden, anıp karşılamayı...
Yangın nedir biliriz, önlemler sıralarız,
Kontrol altına alıp, her zararı aşarız...
İnsanım ki aydındır, hatırlar hatırlatır,
Evvelden tedbir alır, ne dert varsa atlatır...
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mehmet Tevfik Temiztürk
Yangın
Telefon yokken kentlerde,
Yangın çıkınca bir yerde,
Dumanı, ilk gören adam
Seçerek yüksek bir dam:
"Yangın vaar!" diye inlerdi.
O, ne korkulu günlerdi
Çoluk, çocuk, hoca, hacı,
Bir o kadar tulumbacı,
Takır takım koşarak,
Yangın yerine giderdi.
Çoğu kez onlar gelmeden,
Yangın evi kül ederdi.
İtfaiye kuruldu da
Yangın derdi sona erdi.
Mehmet Necati ÖNGAY
Mehmet Necati ÖNGAY