Ben Öğretmenim Şiiri | Nevzat Öztürk
Ben Öğretmenim
Ben öğretmenim,
Sevdalısı bu yurdun.
Dolaşırım sınırlarında yurdumun
En yüksek burçlarına çıkar,
Bayrak olurum.
Ben öğretmenim,
Bir rüzgâr olur eserim,
Erzurum yaylasından.
Bütün yaylalarımda dolaşırım.
Özgürlük olurum.
Ben öğretmenim,
Yalnızlık türküleri söylerim, mezralarda...
Kemeraltı çarşısındaki insan seline karışır,
Karışır yüreğim...
Umut olurum.
Ben öğretmenim,
Göçmen kuşlar gibi dolaşırım yurdumda,
Geceyle biter yolculuğum.
Aydınlık olur her yan.
Işık olurum.
Ben öğretmenim,
Baharların sevdalısı...
Çocuklarımın gözlerinden akıp içeri,
Can veririm.
Hayat olurum.
Ben öğretmenim,
Gökyüzü hepimiz için mavi...
Bulut olur dolaşırım göklerde.
Sonra indiğim yerde,
Rahmet olurum.
Nevzat Öztürk
Nevzat Öztürk 24 kasım öğretmenler günü şiirleri şiirler öğretmenler günü hakkında şiirler öğretmenler günü şiirleri uzun uzun şiirler Ben Öğretmenim
Ben Öğretmenim Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Ben Öğretmenim Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer 24 Kasım Öğretmenler Günü Şiirleri
Öğretmenim
Ben bir köy öğretmeniyim.
Seni ben büyüteceğim,
Seni ben yetiştirip,
Toprağa serpeceğim.
Sen yavrum benim elimde,
Sen yavrum şevkatin selinde,
Sen yavrum bir bayır gülüyle büyüyeceksin.
Çünkü ben bir öğretmenim.
Sen benim eserimsin.
Asuman VARLIK
Bi̇r Kuş Mi̇sali̇
Öğretmendir öğretmen,
Yolları aydınlatan,
Yavrularına uçmayı öğreten
bir kuş misali bize
yönümüzü gösteren,
Cehalete karşı duran ,
Bizlere cahile karşı siper olan,
Yolumuza fener tutan ,
Öğretmendir, öğretmen.
Yanlışı ,doğruyu kavratan,
Bizleri sıfırdan başlatan ,
Yanımıza yoldaş olan,
Her zaman arkamızda duran,
Öğretmendir, öğretmen.
Kendimizi keşfettiren,
Yapamasak da doğrusunu öğreten,
Doğrusuyla yanlışıyla kimseyi ayırmayan,
Bilmesekte aslında her çocuğun kahramanı olan,
Öğretmendir, öğretmen.
İlayda Yıldırım
Öğretmenin Vedası
ÖĞRETMENİN VEDASI
Gidiyorum... Bir yanımda emeklerim,
Bir yanımda uçsuz bucaksız hayallerim.
Sizlerde yaşayacak onlar şimdi.
Bir damla gözyaşına kıyamadığım,
İçimin derdi, saçımın akı çocuklar...
Yavrularım...Evlâtlarım,
Kınalı kuzularım,
Avucu reyhan kokulu küçük dağlarım.
Kiminiz büyüdü, heybetiyle
Nam saldı, kâh korku yedi âleme,
Hatta bana bile!...
Kiminiz kurudu, kara saban arkasında
Ufalandı eller, parçalandı yürekleriniz
Toprakla beraber...Sevgisiz...
Kiminiz, daha çiçek açmadan meyve verdiniz...
Bu ihtiyarın derdi nedir bilir misiniz?
Dört adam,
Çıkacak mı benim dört kolluyu taşıyan?...
Ve olacak mı acep öbür tarafta
Yepyeni bir kara tahtam...
Benimle zamanı gelince oynadın da hazla
Alışamadığım dört duvar arasında ne işin vardı!
Hep benden önce oradaydın ne yazın ne kışın vardı...
İlk harfler, heceler, sözcükler derken
Ve o mabede seninle gelip giderken
Tutuştu ellerimiz birleşti gözlerimiz.
Karga seslerinin rüzgârlara karıştığı bir son yazdı
Son göz göze gelişimizde...
Buruk tebessümlerinle beni ağlatmıştın
ÖĞRETMENİM,CANIM....
Fatma AYDEMİR
Fatma AYDEMİR
Saol Öğretmenim !
Sen öğrettin bize alfabeyi,
Sen öğrettin bize eğlenmeyi,
Öğrendik yazı yazıp saymayı,
İyki öğrettin bize öğretmenim.
Sen yordun bizim için kendini,
Saol öğretmenim,saol öğretmenim,
Şimdi yazıyorum senin için şiir,
İyki varsın CANIM ÖĞRETMENİM!
Sen derdin oku çalış,
Bende çalıştım,
Siz öğrettiniz bize
canım ÖĞRETMENLERİMİZ!
Muhammet Tarık Korkut