AYŞE MELDA VAYBEEEEEEEEEEEEE 2020-03-30
Ayılar Şiiri | YUSUUF YILDIRIM
Ayılar
Benim adım ayı,
severim balı.
İnsanlar avlar beni,
sevmem onları.
Benim evimi ormanımı yıkmasalar,
severim onları.
Bazı hayvanlar benden korkar,
ama severim onları.
Kış uykusuna yatar,
yaz mevsiminde yaşarım.
Biz canlıyız,
birbirimizi korumalıyız.
Yusuf YILDIRIM
ayılar şiiri hayvanlarla ilgili şiirler eğitici şiirler okul şiirleri öğretici şiirler bilgilendirici şiirler dersimiz.com şiirleri öğrenci şiirleri amatör seçme şiirler şiir okul şiir sitesi
Ayılar Şiiri Hakkında Yorum Yazın
Ayılar Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Yazılan son 4 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 4 yorum yazılmış.
Benzer Hayvanlarla İlgili Şiirler
Acilen Hayvan Hakları Kanunu Çıkarılmalı 10
Hayvanlarım ki aciz hakları alınanlar,
Eşya zannedilenler ve ruhsuz sanılanlar...
Onlar şimdi yalnızlar, üstelik hepsi zelil,
Evsiz, barksız ve yurtsuz, ekseriyetle sefil...
Bahsetsem anlatamam, ifadeler yetersiz,
Merhamet gerekiyor onlar gerçek kimsesiz...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Deve
Boynu S harfine benzer
Dört bacağı dört direk
Ağır ağır / salına salına
Danseder gibi yürüyerek
Kumaş taşır baharat taşır
Aylarca yolculuktan sonra
Doğudan batıya ulaşır
Yününden battaniye dokunur
Uygarlık yapılır gücünden
Ağır ağır / salına salına
Ihlaya tıslaya yürüyerek
Yük taşır çağlar boyu
Dünyayı sırtında taşır
Dayanır mı buna yürek
Oturunca alçacık deve
Küçük çocuklar biner sırtına
Ayağa kalkınca yüksek
Yürümeye başlar deve
Çocuklar çığlık çığlığa
Çalmaya başlar boynunda çanı
Hoplar havaya havaya
Korkutur ama düşürmez
Şaka yapar çocuklara
Ali YÜCE
Ali YÜCE
Kumru Kuşlar
Baharda bir çift kumru
Geldi kondu bahçeye.
Bir yol buldu oradan
Çatıya çıktı gitti.
Bir yandan kuru ot,
Bir yandan geldi saman.
Gagasıyla taşıdı su
Bir yuva yaptı gitti.
Mesut küçük yuvada
Göründü yumurtalar.
Geçti zaman aradan
Yavrular çıktı gitti.
Başladı yavrular büyümeye
Anne kuş yiyecek getirmeye
Gu guk guk, gu guk guk
Diyerek öttü gitti.
Her gün sabah olanda
Kuşlar yuvada ötende
Kumru kuşları babam
Haliyle sevdi gitti.
Baharda ümitle geldi
Yazın arttı neşesi.
Cefa ile kurulan yuvası
Şimdi artık boş, uçup gitti.
Mustafa UZELLİ
MUSTAFA UZELLİ
Sebil Ve Güvercinler
Çözülen bir demetten indiler birer birer,
Bırak, yorgun başları bu taşlarda uyusun.
Tutuşmuş ruhlarına bir damla gözyaşı sun,
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler...
Nihayetsiz çöllerin üstünden hep beraber
Geçerken bulmadılar ne bir ot ne bir yosun,
Ürkmeden su içsinler yavaşça, susun, susun!
Bir sebile döküldü bembeyaz güvercinler...
En son şarkılarını dağıtarak rüzgâra,
Beyaz boyunlarını uzattılar taslara...
Bir damla suya hasret gideceklermiş meğer.
Şimdi bomboş sebilden selviler bir şey sorar,
Hatırlatır uzayan dem çekişleri rüzgâr
Mermer basamaklarda uçuşur beyaz tüyler.
ZİYA OSMAN SABA
damla158