18 Mart Çanakkale Savaşı’yla 7 Şiiri | Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
18 Mart Çanakkale Savaşı’yla 7
Çanakkale Savaşı’m,
Yüzbinlerce şehitle,
İngiliz’i, Fransız’ı,
Henüz gitmediğinde…
Osmanlı devletine,
İstanbul ilimizden,
Yurdun her safhasına,
Geçip girdiklerinden…
Durum çok ağır idi,
Süren bu işgallerle,
Ata’m Samsun diyordu,
Yepyeni fikirlerle…
Samsun kurtuluş idi,
Çanakkale sonrası,
Baştan sona şekilde,
Bir savaş aşaması…
Yeterli olmuş olsa,
Tamam sayılacaktı,
Geçilmemiş de olsa,
Düşman ders almamıştı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
18 Mart Çanakkale Savaşı’yla 7 eğitici şiirler çocuk şiirleri okul öğrenci şiirleri Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
18 Mart Çanakkale Savaşı’yla 7 Şiiri Hakkında Yorum Yazın
18 Mart Çanakkale Savaşı’yla 7 Şiiri Hakkındaki Yorumlar
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Çanakkale Zaferi Şiirleri
18 Mart
Düşmanlar yurdumda
Yiğitler savaşa
top tüfek ellerinde
askerler tepede
onlar yurdumuzu verdi bize
şimdi anma sırası bizde
18 Martı saygıyla anıyoru
1035
Zindandan Mehmed'e Mektup
Zindan iki hece, Mehmed'im lâfta!
Baba katiliyle baban bir safta!
Bir de, geri adam, boynunda yafta...
Halimi düşünüp yanma Mehmed'im!
Kavuşmak mı? .. Belki... Daha ölmedim!
Avlu... Bir uzun yol... Tuğla döşeli,
Kırmızı tuğlalar altı köşeli.
Bu yol da tutuktur hapse düşeli...
Git ve gel... Yüz adım... Bin yıllık konak.
Ne ayak dayanır buna, ne tırnak!
Bir âlem ki, gökler boru içinde!
Akıl, olmazların zoru içinde.
Üstüste sorular soru içinde:
Düşün mü, konuş mu, sus mu, unut mu?
Buradan insan mı çıkar, tabut mu?
Bir idamlık Ali vardı, asıldı;
Kaydını düştüler, mühür basıldı.
Geçti gitti, birkaç günlük fasıldı.
Ondan kalan, boynu bükük ve sefil;
Bahçeye diktiği üç beş karanfil...
Müdür bey dert dinler, bugün 'maruzât'!
Çatık kaş.. Hükûmet dedikleri zat...
Beni Allah tutmuş, kim eder azat?
Anlamaz; yazısız, pulsuz, dilekçem...
Anlamaz; ruhuma geçti bilekçem!
Saat beş dedi mi, bir yırtıcı zil;
Sayım var, maltada hizaya dizil!
Tek yekûn içinde yazıl ve çizil!
İnsanlar zindanda birer kemmiyet;
Urbalarla kemik, mintanlarla et.
Somurtuş ki bıçak, nâra ki tokat;
Zift dolu gözlerde karanlık kat kat...
Yalnız seccâdemin yününde şefkat;
Beni kimsecikler okşamaz mâdem;
Öp beni alnımdan, sen öp seccâdem!
Çaycı, getir, ilâç kokulu çaydan!
Dakika düşelim, senelik paydan!
Zindanda dakika farksızdır aydan.
Karıştır çayını zaman erisin;
Köpük köpük, duman duman erisin!
Peykeler, duvara mıhlı peykeler;
Duvarda, başlardan, yağlı lekeler,
Gömülmüş duvara, baş baş gölgeler...
Duvar, katil duvar, yolumu biçtin!
Kanla dolu sünger... Beynimi içtin!
Sükût... Kıvrım kıvrım uzaklık uzar;
Tek nokta seçemez dünyadan nazar.
Yerinde mi acep, ölü ve mezar?
Yeryüzü boşaldı, habersiz miyiz?
Güneşe göç var da, kalan biz miyiz?
Ses demir, su demir ve ekmek demir...
İstersen demirde muhali kemir,
Ne gelir ki elden, kader bu, emir...
Garip pencerecik, küçük, daracık;
Dünyaya kapalı, Allaha açık.
Dua, dua, eller karıncalanmış;
Yıldızlar avuçta, gök parçalanmış.
Gözyaşı bir tarla, hep yoncalanmış...
Bir soluk, bir tütsü, bir uçan buğu;
İplik ki, incecik, örer boşluğu.
Ana rahmi zâhir, şu bizim koğuş;
Karanlığında nur, yeniden doğuş...
Sesler duymaktayım: Davran ve boğuş!
Sen bir devsin, yükü ağırdır devin!
Kalk ayağa, dimdik doğrul ve sevin!
Mehmed'im, sevinin, başlar yüksekte!
Ölsek de sevinin, eve dönsek de!
Sanma bu tekerlek kalır tümsekte!
Yarın, elbet bizim, elbet bizimdir!
Gün doğmuş, gün batmış, ebed bizimdir!
(1961)
Necip Fazıl Kısakürek
Bahadır Alemdar
18 Mart Gelince
Sustu o kindar arya
18 Mart gelince...
Millet olmadı parya
18 Mart gelince...
Ufuktan güneş doğdu
Karanlıkları boğdu
Göklerden rahmet yağdı
18 Mart gelince...
Yurdumuz nefes aldı
Canlar uykuya daldı
Geride hüzün kaldı
18 Mart gelince...
Bükülmedi bilekler
Kavileşti yürekler
Gerçekleşti dilekler
18 Mart gelince...
Aydınlandı geceler
Bala bandı heceler
Özgür oldu niceler
18 Mart gelince...
Yeni sayfa açıldı
Rayihalar saçıldı
Bengisular içildi
18 Mart gelince...
Dua ettik Allah'a
Göstermesin bir daha
Bir millet kalktı şaha
18 Mart gelince...
M. NİHAT MALKOÇ
M. NİHAT MALKOÇ
Binbir Çanakkale Gözyaşı
Ağlama ölürümm sana
ağlatma ardından bizi
Boğma binbir düşen gözyaşlarına
toplar tüfekler yetmez bana
Getir düşmanı ezeyim ayaklarımla
Yeter ki ağlatma bizi binbir gözyaşına
Adını kalbime yazmışım
Bekliyor seni orada usulca
Ölmeyecek orada bekliyecek ömrü boyunca
Adını yazdırmayacak düşmanlara
yazamaz yazdırmaz Çanakkale GEçilmez GEçilemezzz...!!!
sıla yaren geyik çamlık ilkokulu 4/A