Telkin Nedir? Telkin Hakkında Kısaca Bilgi

Telkin Terimi Hakkında Bilgiler

Tasavvufi-Tasavvuf Terimi Olarak Telkin:

Arapça, birine bir söz anlatmak, öğretmek, dikte etmek anlamlarında kullanılan bir kelime. Tarikata yeni giren kişiye şeyhin zikir öğretmesi. Cenaze defnedildikten sonra, hocanın, kabir suali ile alakalı olarak yaptığı konuşma veya seslenişe, telkîn denir. Özellikle Mevlevîlikte, şeyh, müride telkinde bulunduğu için, o müride, ölünce telkîn verilmez.

Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Terimi Olarak Telkin:

1. Bir duyguyu, bir düşünceyi aşılama. Ölmek üzere olan kişinin yanında Allah'ın varlığını ve birliğini, Hz. Muhammed'in peygamberliğini hatırlatmak amacıyla yüksek sesle "kelime-i tevhit" okuma.

2. Cenaze kabre konulup bütün işlemler tamamlandıktan ve cenaze merasimine katılanların mezarın başından ayrıldıktan sonra, din görevlisi veya bilen bir kişi tarafından imanın esaslarının hatırlatılmasından ibaret olan faaliyettir.

İnkılâp Tarihi ve Atatürkçülük Terimi Olarak Telkin:

Bir duyguyu, bir düşünceyi aşılama.

Beden Eğitimi ve Spor Terimi Olarak Telkin:

Bilinç dışı bir sürecin aracılığıyla, kişinin ruhsal veya fizyolojik alanıyla ilgili bir düşüncenin gerçekleştirilmesi.

Kur’an-ı Kerim Terimi Olarak Telkin:

Bir duyguyu, bir düşünceyi aşılama

Benzer Tasavvufi-Tasavvuf Terimleri

Ahlak: Arapça, hulk'un çoğuludur. Huylar demektir. Ahlak, insanın manevi seciyesini temyiz eden hususiyetlere denir.

Âfet: Arapça musibet anlamına bir kelime. Kötü huylarda bulunan zararlar ve musibetler. Manevi eğitimde, dervişin olgunlaşmasına engel hususlara da âfet denir.

Uzubet: Arapça, bekârlık anlamına gelir. Tasavvuf tarihinin erken dönemlerinde, bazı sufilerin kendilerine mahsus özel halleri sebebiyle evlenmedikleri kaydedilir. Bektaşîlerde bekârlara, hiç evlenmeyenlere "mücerred" denir.

Zübde-i Âlem: Zübde kelimesi çekirdek, öz anlamına gelmektedir. Âlem de dünya, kainat, evren anlamlarında kullanılmaktadır. Bu tamlama ise, kainatın özü anlamında kullanılmaktadır. Tasavvufi anlamı olan bu terime göre, insan kainatın özüdür, kainatta ne varsa, aynı oranda insanda da vardır. Bir diğer ifade ile insan kainatla denk kabul edilmektedir. Zaten kainatın varlık sebebi de insandır.