Konuşma Kusurları Terimi Hakkında Bilgiler
Diksiyon ve Hitabet Terimi Olarak Konuşma Kusurları:
● Ana dili iyi kullanamamak,
● Yerel ağızla konuşmak,
● Ses tonunu ayarlayamamak, kontrol edememek,
● Sözcükleri doğru telaffuz edememek,
● Konuşmayı gereksiz yere uzatmak,
● Kendini övmek, yapmacık davranışlarda bulunmak,
● Eleştiriye kapalı olmak,
● Beden dilini, mimikleri doğru kullanamamak,
● Argo ve kaba sözler kullanmak,
● Heyecanını yenememek,
● Sözcükleri tekrarlamak,
● Eee..., ııı..., aaa... gibi sesler çıkarmak.
Benzer Diksiyon ve Hitabet Terimleri
Konuşma: Ses, kelime ve söz akımından meydana geldiğine göre bir sözü açıkça anlatabilmek, söz ve anlatımın inandırıcı olması, söz ve anlatımda güzelliğe ulaşabilmek diksiyon sanatının başlıca amacıdır. Konuşmacı düşüncelerini, duygularını ve bilgilerini karşı tarafa aktarırken "üslup" adı verilen değişik yollar kullanmaktadır. Üç tür üslup vardır. 1.Sade Üslup 2.Yüksek Üslup 3.Karışık Üslup Üsluplar hakkında detaylı bilgi kendi başlıkları altında verilmiştir.
Dil: İnsanlar arasında karşılıklı haberleşme aracı olarak kullanılan; duygu, düşünce ve isteklerin ses, şekil ve anlam bakımından her toplumun kendi değer yargılarına göre biçimlenmiş ortak kurallarının yardımı ile başkalarına aktarılmasını sağlayan, seslerden örülü çok yönlü ve gelişmiş bir sistem. Türkçe, Almanca, Çince, İngilizce, Japonca gibi. Konuşma sırasında duyguların, düşüncelerin tam ve doğru olarak iletilebilmesi için telaffuz ve üsluba dikkat etmek gereklidir.
Lehçe: 1. Bir dilin tarihi, siyasi, sosyal ve kültürel sebeplerle çeşitli bölgelerde zamanla ses, yapı ve kelime dağarcığı bakımından önemli farklarla birbirinden ayrılan kollarına lehçe denir, Türkçenin Anadolu, Azerî, Özbek, Kazak, Kırgız, Türkmen lehçeleri gibi. Lehçeleri, yapıları bakımından birbirine yakın ve uzak lehçeler olarak ayırabildiğimiz gibi, taşıdıkları özelliklerdeki ortaklık bakımından da gruplara ayırabiliriz. Nitekim Yakut ve Çuvaş lehçeleri Türk dilinden çok eskiden ayrılmış kollar olarak Türkiye Türkçesine ve öteki Türk lehçelerine uzak lehçelerdir; ayrılıklar çok derindir. Azerî ve Türkmen lehçeleri ise TT'nin yakın lehçeleridir.Türkçenin Kuzeybatı (Kıpçak), Güneybatı (Oğuz-Türkmen), Güneydoğu ve Kuzeydoğu (Altay bölgesi lehçeleri) olmak üzere dört lehçe grubu vardır. 2. Bir dilin tarihsel, bölgesel, siyasal sebeplerden dolayı ses, yapı ve söz dizimi özellikleriyle ayrılan kolu, diyalekt. 3. Herhangi bir dilden bilinen tarihi seyir içinde veya daha önceden ayrılmış olup ses, şekil ve kelime ayrılıkları gösteren kollara lehçe adı verilir. Örneğin; Türkçeden tarih içinde bilinen zamanlarda ayrılmış olan Azerbaycan, Kazak ve Özbek Türkçesi gibi kollar yakın lehçe kabul edilmektedir.
Çıkak: Boğumlanma noktası.
Diğer terim sözlüklerini de inceleyebilirsiniz.
- Golf Terimleri Sözlüğü
- Balistik Terimleri Sözlüğü
- Türkçe-Dil Bilgisi Terimleri Sözlüğü
- Fotoğrafçılık Terimleri Sözlüğü
- Perdecilik Terimleri Sözlüğü
- Ağız ve Diş Sağlığı Terimleri Sözlüğü
- Sutopu Terimleri Sözlüğü
- Arkeoloji Terimleri Sözlüğü
- Genel Türkçe Terimleri Sözlüğü
- TERİMLER SÖZLÜĞÜ ANA SAYFA