Eğitim Sitesi

Online Tarih Terimleri Sözlüğü

Online Tarih Terimleri Sözlüğü

Muhacir

Göçmen.

Muhaderat

Namuslu.

Muhakeme

Yargılama.

Muharebe

İki ordu arasında silahlı çarpışma, savaşma, vuruşma.

Muharip

Savaşa katılmış, savaşmış, savaşçı.

Muharip Gazi

Türk Silahlı Kuvvetleri mensuplarından harbe fiilen katılanları ifade etmektedir.

Muhassıl

Osmanlı Devleti'nde Tazimattan önceki dönemde vergi tahsildarı.

Muhkem

Sağlam, sağlamlaştırılmış.

Muhtariyet

1- Yeniçeri Ocağı'nı oluşturan 196 ortadan 27. ortaya verilen unvan.
2- Özerklik , bağımsızlık

Muhtesip

Islam şehirlerinde çarşı ve pazar esnafını din kurallarına göre denetleyen görevli, belediye memuru.

Muhtıra

1.Herhangi bir şeyi anımsatmak, bir konuda uyarmak için yazılan yazı.
2.Bir devletin başka bir devlete siyasal sorunlarla ilgili olarak yolladığı uyarı yazısı, diplomatik nota.

Muhzır

Mahkemelerde, ilgililerin duruşmada bulunmalarını sağlayan görevli.

Muid

Müderris yardımcısı.

Mukaddes Emanetler

Hz. Peygamberden ve yakınlarından (Sahabe'den) kalan şahsî eşya ve hatıralar.

Mukataa

1- Geliri doğrudan hazineye bağlı olan vergi ve gelir kaynakları.

2- Osmanlı Devleti'nde iltizam yöntemine göre kiralanan kaynaklara verilen ad.

Mukataa Arazi

1. Geliri doğrudan doğruya veya mültezimler aracılığı ile devlet hazinesine giren topraklardır.

2. Hazineye ait arazilerin belirli bir bedel karşılığı olarak iltizama verilmesidir. Bu arazilerin verilmesi 2 veya 3 yılda bir yenilenirdi.

3. Dört Halife devrinde, Büyük Selçuklular'da, Anadolu Selçukluları'nda ve İlhanlılar'da görülen ikta sisteminin devamı olan mukataa, geliri memurlara, askerlere veya diğer hizmetlere ayrılmayıp, doğrudan doğruya hazineye kalan topraklardır. Bu arazinin geliri mültezimler tarafından toplanmaktadır.

Mumyalamak

Bir cesedi, bozulmadan durmasını sağlamak amacıyla, özel ilaçla mumya durumuna getirmek.

Musevilik

Hz. Musa'nın dini. Yahudilik olarak da bilinir.

Mutasarrıf

Osmanlı Dönemi'nde, Tanzimattan sonra, Osmanlı yönetim örgütünde sancak(illerde) en büyük idare âmiri, yöneticisidir.

Mutasavvıf

1. Tasavvufa bağlanan ve o yolda yürüyen kimse. (Tasavvuf: Allah'ın birliğini ve evrenin oluşumunu varlık birliği Vahdet-i vücud anlayışı ile açıklayan dinî ve felsefî akım)

2. Tasavvuf inançlarını benimseyip kendini Tanrı’ya ve Tanrısal hikmete vermiş, tasavvufla uğraşan, gizemciliği yaymaya çalışan kimse.

Diğer Tarih Terimleri

İlk Sayfa ... 58 59 [60]61 62 ... Son Sayfa

Tarih Terimleri Sözlüğünde Kayıtlı Terim: 1886

Terimler Sözlüğü Ana Sayfa