Namazgah Terimi Hakkında Bilgiler
Osmanlı Türkçesi Terimi Olarak Namazgah:
Açıkta namaz kılmak için hazırlanmış yer.
Kur’an-ı Kerim Terimi Olarak Namazgâh:
Açıkta namaz kılmak üzere hazırlanmış olan ve kıble yönünde Kâbe'yi göstermek işin dikili taş bulunan geniş alan, musalla.
Benzer Osmanlı Türkçesi Terimleri
Baş Çuhadar: Sarayda padişahın kaftan ve kürklerine bakan büyük memur. / Sadrazam ve vezirlerin ve diğer üst düzey görevlilerin yanında çalışan ve evrak iletme, mektup taşıma işi yapan görevlilere de çuhadar denirdi.
Kalfa: Saraylarda ve büyük konaklarda halayıkların (Cariye) başı olan kadın. Padişah tarafından tayin edilirler, sarayda kendilerine ayrılan yerde otururlar ve sarayın iç hizmetlerinde çalışan cariyelere buyruk verirler ve özel günlerde cariyelerden farklı giyinirlerdi.
Su yolcu: Su tesislerinin isale hatlarının bakım ve onarımından sorumlu olan kişi.
Abrizci: Mevlevi tekkelerinde abdesthane temizleyicilerine verilen isimdi. Bunlara "ken-nas" da denirdi. Farsça su anlamına gelen "ab" ile yine Farsça dökmek anlamına gelen "rihten" fiilinin geniş zaman kökü olan "riz" in birleşmesiyle oluşan bir terimdir.
Diğer terim sözlüklerini de inceleyebilirsiniz.
- Tasavvufi-Tasavvuf Terimleri Sözlüğü
- Sağlık-Tıp Terimleri Sözlüğü
- Müzik-Dans Terimleri Sözlüğü
- Konfeksiyon Terimleri Sözlüğü
- Halter Terimleri Sözlüğü
- Fizik Terimleri Sözlüğü
- Uzay ve Astronomi Terimleri Sözlüğü
- Yapı-Dekorasyon Terimleri Sözlüğü
- Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Terimleri Sözlüğü
- TERİMLER SÖZLÜĞÜ ANA SAYFA