Ön bölümü maden başa bağlı, en geniş yeri ip sargılı, tahta ya da madenden yapılmış cirit gövdesi.
Online Atletizm Terimleri Sözlüğü
Çıtayı, binermiş gibi karın altına alarak aşma temeline dayanan yaygın bir yüksek atlama biçimi.
Gülle atan atletin, hareketten doğan hızla atma döngüsünün dışına çıkmasını önlemek için kullanılan ağaç takoz.
Tokmak, sap ile tutaktan oluşan, 7,257 kg ağırlığında, 117,5 cm - 121,5 cm. (tutağın içinden ölçüldüğünde) uzunluğunda atma aracı.
1. Ucundaki örgü teli ve güllesi ile 122 cm uzunluğunda ve en fazla 7,257 kg olan cismi bir kafesin içinde, vücudu kendi ekseni çevresinde döndürerek ya da her ikisini kullanarak elde edilen hızla çekici atmadan oluşan atletizm yarışması.
2. Çekici, bu yolla en uzağa atmak için yarışılan atletizm dalı.
Çekicin en uzağa atılması temeline dayanan atletizm dalı.
Çekicin hedef alanı dışında bir yere gitmemesi için oluşturulan ve içinde 2,134m. çapında dairesel çekiç atma alanı olan tek yönü açık korunaklı alan.
Çekiç tokmağını tutağa bağlayan tel.
Çekicin demir, pirinç ya da pirinçten daha sert bir maddeden yapılmış, madensel dolgulu yuvar biçiminde baş bölümü.
Çekicin, tek parçadan ya da çift örgüden yapılmış, sert, oynaksız, atış sırasında esnemeyen tutma yeri.
Çıkış işareti ile çıkış yerinden koşuya başlama.
İki türü vardır: Kısa koşularda uygulanan alçak çıkış uzun koşularda uygulanan yüksek çıkış.
1500 metreye kadar yapılan koşularda, çıkış çizgisi gerisinden yarışa başlanılan bölüm.
Yarışa başlanacak yeri gösteren 5 cm kalınlığındaki beyaz çizgi.
Koşuyu başlatmak için, çıkış tabancasını patlatarak verilen işaret.
Kurusıkı bir patlama sesi ile birlikte parıltı vermesinden ötürü, yarışı başlatma işinde kullanılan özel tabanca.
Sürat koşularında, çıkışa kalkan yarışçıların iterek birden atılım yapmak için ayaklarını dayadıkları takoz.
Yüksek ya da sırıkla atlamada aşılması gereken yüksekliği gösteren tahta, maden vb. maddeden yapılmış yuvarlak, yerine göre üçgen kesitli uzun ince çubuk.
Yüksek ya da sırıkla atlamada üzerine çıtanın konduğu ayak.
Başarılan veya pas geçilen çıta yüksekliğini daha da artırmak.
Yüksek atlamalarda, belli bir yüksekliğe konmuş olan çıtayı düşürmeden aşarak, vücudu tümüyle sıçrayış yönünden öbür yöne aktarma.