Atasözü Nedir? Atasözü Hakkında Kısaca Bilgi

Atasözü Terimi Hakkında Bilgiler

Türkçe-Dil Bilgisi Terimi Olarak Atasözü:

1. Uzun deneme ve gözlemlere dayanılarak söylenmiş, halka mal olmuş, öğüt verici nitelikte söz.

2. Anonim özellik taşıyan, atalardan kaldığı kabul edilen ve toplumun yüzyıllar boyunca geçirdiği gözlem ve denemelerden, ortak düşünce, tutum ve davranışlarıyla dünya görüşünden oluşan, genel kural niteliğindeki kısa, özlü, kalıplaşmış söz:
- Çalma elin kapısını, çalarlar kapını.
- Keskin sirke küpüne zarar vb.

Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Terimi Olarak Atasözü:

Uzun deneme ve gözlemlere dayanılarak söylenmiş ve halka mal olmuş, öğüt verici nitelikte söz, darb-ı mesel.

Kur’an-ı Kerim Terimi Olarak Atasözü:

Uzun deneme ve gözlemlere dayanılarak söylenmiş ve halka mal olmuş, öğüt verici nitelikte söz, darbımesel.

Benzer Türkçe-Dil Bilgisi Terimleri

Asıl anlam: Bir kelimenin karşıladığı ilk kavram, ana kavram: ayak kelimesinin asıl anlamı "insan ve hayvanda yürüme organı"dır. Bu kelimenin masa ayağı, sandalye ayağı örneklerinde olduğu gibi herhangi bir nesnenin ayağı, bir ırmağın ayağı veya "halk şiirindeki kafiye" anlamlarını kazanması, anlam dallanması yoluyla sonradan oluşmuş yan anlamlardır. Bunun gibi yol kelimesinin asıl anlamı "üzerinde yürünen veya üzerinden geçilen yer"dir. "Usul, metod" anlamı ise sonradan oluşmuştur.

Kelime Türü: Yapıları, görevleri ve nitelikleri bakımından, kelimelerin cümle içindeki işleyişlerine göre ayrıldıkları her bir bölüğü. Türkçede sekiz kelime türü vardır: 1. ad, 2. sıfat, 3. zamir, 4. zarf, 5. edat, 6. bağlaç, 7. ünlem, 8. fiil. Bunlar genel bir sınıflandırmada ilk yedisi varlık ve nesnelerle ilgili ad, sekizincisi de oluş ve kılış gösteren fiil olmak üzere iki ana türde toplanabilir.

Ayraç: Noktalama işareti. Parantez.

Ad-Fiil Grubu: -mak, -ma, -ış/-uş ekleriyle kurulmuş ve grup sonunda yüklem görevi almış bir ad-fiil ile bunun anlamını tamamlayan özne, nesne, zarf ve yer tamlayıcısı ögelerinden oluşan kelime grubu: Çitlembik çalmak için yüksek duvarları aşarak bu bahçeye bir defacık girmek. (Ö. Seyfettin, İlk Düşen Ak, s.83).