Zalimin Kızı
Ey zalimin kızı!, düştün gönlüme.
Girmez olaydın, şu ahir ömrüme.
Neden girdin ki sen, bilmem gözüme.
Oy zalimin kızı, çoban yıldızı.
Sevda çekmeyen, bilmez ki bu derdi.
Bu uğurda yollar, hepten tükendi.
Rabb'im bu derdi, neden bana verdi?
Oy zalimin kızı, çoban yıldızı.
Giyim, zerafet, tek sana yakışır.
Güzelliğinden, hep gözüm kamaşır.
Sana sevdam elbet, bir gün pekişir.
Oy zalimin kızı, çoban yıldızı.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Teknolojik İnsan
TEKNOLOJİK İNSAN
Elektrik ile başladı, aslında, bütün hikaye.
Işık oldu, ampul oldu, hep o, evlerimizde.
Bilim için, oldu bu yarış, hep, büyük bir gaye.
Çalışmamazı kolaylaştırdı, iş yerimizde.
Sanayi kuruldu, onla açıldı, fabrikalar.
Arttı bütün yapılan, seri halde, üretimler.
Değerlendi birden, çalışılan, tüm dakikalar.
Buna paralel olarak, coştu hep, tüketimler.
Radyo, telgraf, telefon, araç, televizyon derken.
İnsanoğlu, demedi hiç, uçmak için, çok erken.
Uçak, motorsiklet, otomobil, gemi ve tren.
Medeniyet, bu gelişime, yapamazdı fren.
Bilgisayar, laptop, cep telefonu, teknoloji.
İnternet, sanal dünya, ordan yap sen, alışveriş.
Bu hıza, yetişemedi bile, bak psikoloji.
Sanal dünyanın hızına, sen de, bir anda eriş.
Sen sen ol, çok fazla, kaptırma, yeni icatlara.
Daha fazla, vakit ayır, sohbete, insanlara.
Teknoloji, elbette, rahatlık ve kolaylıktır.
Ancak daha önemlisi, her zaman, insanlıktır.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Sen İstanbul'sun
Sen İstanbul'sun sevgiliim
Neşe dolu gözlerin.
Sözlerin ise aşkı anlatıyor.
Her bakışın gizem dolu.
Şehrin ara sokakları gibi.
Keşfedilmeyi bekliyorlar.
Sen istanbul'sun sevgilim.
Saçların iniyor beline.
Sanki Barbaros'tan Beşiktaş'a
Esen bir rüzgar gibi.
Sallanır durur, ağır ağır.
Sen istanbul'sun sevgilim.
Ellerin, tarihi semtler gibi.
Yaşanmışlıklar var üzerinde.
Sen vazgeçilmezimsin.
Sen kutsal, şehrimsin.
Sen, sevgilim, istanbul'sun.
Benim için, en makbulsun.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Pişmanlık
Geçmişteki, o pişmanlıklarımla yüzleşiyorum.
Neden? bunları yaşadığımızı, sorguluyorum.
haklısın, geçmişte birçok hatalar yaptım belkide
Kaybolup gittik, nedensizce bu bitmez çelişkide
Şimdi pişman, benle af isteyen bu yorgun yürek
İçimde maziden kalan hislerim, bitap ve ürkek.
Yalnızlığım ve ben sevgili olduk, seni anıyoruz.
Birbirimize sıkıca sarılıp, hep ağlıyoruz.
Affet birtanem, bu adam yürekli ve sana mahkum.
Bağışla can tanem, bu aşk sürekli ve sana mecnun.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
