Yordunuz Beni Yıllar
Gahir dolu sırtımda yüküm!
Yordunuz beni yıllar yordunuz.
Feleğim ağır,belim iki büklüm;
Yordunuz beni, yıllar yordunuz.
***Ha bu gün ha yarin diye avutup!
***Kimsesiz bir köşeye, atıp unutup.
***Dalıdan düşen yaprak gibi kurutup;
***Yordunuz beni, yıllar yordunuz.
Mutluluk hayalden öteye gitmedi.
Bir kadere,bir size gücüm yetmedi.
Ne tez geçip gittiniz,aklım ermedi;
Yordunuz beni, yıllar yordunuz.
***İkrarım vardı,bir çift ela gözlüye!
***Onun için yanıp,döndüm deliye.
***Kimine kul ettiniz,kimine köle;
***Yordunuz beni, yıllar yordunuz.
Kim dost, kim düşman belli değil!
İsyanım kendime, bu sitem değil.
Bir canım var, emanet benim değil;
Yordunuz beni,yıllar yordunuz.
***Kul okyay; Dünyada hayatın hüsran.
***Her güneşin duğuşu,batışı hicran.
***Zalimin elinde dönerken devran;
***Yordunuz beni,yıllar yordunuz.
Hanifi OKYAY 27.04.2019 / 10:01
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gönül Vurgun Yedi
Gönül vurgun yedi dostun elinden!
Arayıp da sormaz zalım halimden.
Ben bıktım usandım elin dilinden;
Dost sineme hançer vurduktan sonra.
...Eylen turnam eylen, kendini yorma.
...Sende ben gibi aşk oduna yanma.
...Her selam vereni dostundur sanma;
...Hüseyin Ker'bela da kaldıktan sonra.
İnsan sevdiğine böyle mi yanar...
Kanar yürek yaram, sol yanım sızlar.
Güllerin dalına kargalar konar;
Dost bağıma gazel düştükten sonra.
...Kul Okyay bu dünya,zalımın dünyası.
...Aslı hanı yakmış,keremin sevdaı.
...Söyle nereye gittin, başımın belası...
...Beni onulmaz derde saldıktan sonra.
Hanifi OKYAY 15.01.2020 / 11:06
Hanifi OKYAY
Baba Masihatı
Rahmetli babamın altınmış sözleri!
Kendine bir yaren seç derdi bana.
Her olura olmaza sırrını verme!
Kendini bilmezden kaç derdi bana.
Her yüze güleni dostun sama;
Dil tatlı söyler sakın ha aldanma!
Dik başlı olup, da asla gururlanma;
Kul hata işler bunu bil derdi bana.
Damla-damla yavrum ömrün dolunca:
Has bahcanda açan gülün solunca
Efkarın artıp da kıvam bulunca
Sen benim babamsın iç derdi bana.
Eren meçlisinde hiç başa geçme;
Evin dahi olsa yatma sere-serpe!
Bir gün geleceksin oğul gittiğim yere;
Kendini bilerek göç derdi bana.
Kul Okyay'ım her sözün değeri varmış!
Onu anlamakta meğer çok geç kalınmış!
Bu dünya fani işte hani kime kalmış?
Sen sen ol da dünyalıktan geç derdi bana.
Hanifi okyay 30,04,2005 /22:30
Hanifi OKYAY
Zalim Geceler
Kuruyan yaprak misali,ömür tükendi.
Ne ışıklar göründü,ne giden geri geldi.
Üstelik ızdırabım bitmek bilmedi;
Düşlerime gem vurdu,zalim geceler.
Tanrım bu duygularla sabah olmuyor.
Bir dost çıkıp da hatır sormuyor.
Artık meyler bile teselli vermiyor;
Ömrümü talan etti zalım geceler.
Bu gecenin de dünden kalmadı farkı.
Ağır aksak dönüyor şu feleğin çarkı:
Her yer feryat figan,kulağımda yankı;
Vurdukça vuruyor zalim geceler.
Ne isyanım bitiyor,ne de bu elem:
Kaderimde yazılı huzur var mı?Bilmem!
Ne zaman bitecek,Tanrım bu çilem?
Cehennem narı gibi,zalim geceler.
Hanifi OKYAY 12.09.1997 / 23:35
Hanifi OKYAY
