Yerde Yüz Lira Bulduk, Deyince
Bize ait değildi vermemiz gerekecek,
Bu kime ait, desek şu, bu bizim diyecek…
Ver diyenler çok çıktı herkes para düşürmüş,
Her kime sordu isek yüz liraları düşmüş…
Dedim, sen hiç değilsin sen de pek olamazsın,
Yüz lira sizin değil zorla da alamazsın…
Falana ver, dediler onlar fakir yaşıyorlar,
Dedim, lüks araçları onlar nasıl muhtaçlar?
Dediler, filana ver adamın bir işi yok,
Küple içki içse de harcamaları pek çok…
Ya diğer filanca köşk içinde yaşıyor(!),
Bulduğum on lirayı utanmadan istiyor…
Dediler, camiye at ya da bir vakıf ara,
Dedik, zaten bulmadık yüz lira gibi para…
Ha biz, bir şey uydurduk böyle şey olmadı,
Tasarladık ve yazdık böyle şey yaşanmadı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Öyle Diyorlar... Diye Başlar Münafıklıkların Sözü
Nefisler destekliyor münafıklarımızı,
Birer ikişer verir, yakar ruhlarımızı...
Terk edemediğimiz bağlantılarımızdır,
Arkadan hançerleyen, sıkıntılarımızdır...
Hep aramızdadırlar, fitne çıkarmak için,
Bilinçlerimizdedir, duyulmasa bile kin...
Niyetler satılacak ve kötülenecektir,
Bunlara alışkınsak hakkımız hep kötektir...
Münafığa kızılmaz, onlar ki laf taşırlar,
Dostlar inanmasa laf taşımayacaklar...
Öyle diyorlar diye, başlar dedikodular,
Delil beklenmeyince, biter arkadaşlıklar...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
İnsanlık Birbirini Öldürmemeli
Deney ürünü müyüz yoksa projeli miyiz?
İnançlarımız mı az da pek dinleyemeyiz?
Kurallarım binlerce yaptırımlarım ağır,
Genlere mi ters de insanlar Hakk’a sağır…
O, onu öldürmekte diğeri diğerini,
Rab’bimi düşünen yok hep iteriz birini…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Sadaka Malı Çoğaltırmış
5 yıl kadar yaşadın, tayin oluyormuşsun,
Samimiyetin fazla, bekâr da yaşıyorsun...
Eşyaların değersiz götüreceğin yer yok,
Emanete bıraksan, bekleyecekler çok çok...
Her birini toplasan, bir odayı doldurmaz,
Kap kacaklar hariç, taşısan hiç taşınmaz...
Hatıra istemişler, kırmak istememişsin,
Masanı minderleri, karyolanı vermişsin...
Sandalyeni vermişsin, sobanı istemişler,
Ayrılıyorsun diye, bundan yetinmemişler...
Tamam, artık demişsin, daha da ver demişler,
Taviz verdiğindendir, ısrar bile etmişler...
Sanki yağmalamışlar, şahsi valizler kalmış,
Biraz da kap kacakla, taşınanlarmış varmış...
Sense gülümsemişsin, komiğine de gitmiş,
Helâl dahi etmişsin, şahsın biraz eğlenmiş...
Kamyon derdin kalmamış, bu sevindiriciymiş,
Turist gibi olduğundan hafifleticiymiş...
Çıkmışsın terminale, otobüs seni almış,
Bagajların az diye, ek para da almamış...
Hem bekletilmemişsin, burada kâr etmişsin,
Hem de için rahatmış, kuş gibi hafifmişsin...
1000 kilometre kadar, uzun yol kat etmişsin,
Sonra otele geçip, yerini beklemişsin...
Tayin devlet işidir, yer belli olacakmış,
Maaşın kesilmeden, otellerde kalınmış...
İki ay kadar geçmiş, gezmişsin eğlenmişsin,
Zaman hızla geçerken, az da biriktirmişsin...
Sonra yer belli olmuş, üç dört ilçe geçmişsin,
Oradan da beldeye, okula yerleşmişsin...
Sonra bir ev aramış, mecburen yerleşmişsin,
Yetindirecek kadar, yeniden döşemişsin...
Ya eşyalar olsaydı, emanetçi elinde,
Değersiz pılı pırtı, düşün ücretini de...
Düşüncenle kârdasın, bunlar taşınmaz şeyler,
Koyacak yerin yoktur, israf engellediler...
Malını azaltmışsın, istemişler vermişsin,
Kalpler kırılmadı ya, kimseyi üzmemişsin...
Hem dostların sevindi, hem yükün hafifledi,
Aldığın yolluk para, eskiyi yeniledi...
...
(2007)
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
