İlk bahar uğurlanıyor,
Çiçekler meyve veriyor,
Güneş hep aydınlatıyor,
Uyanın artık yaz geldi.
Ağaçlar hep yeşeriyor,
Yaz güneşi ısıtıyor,
Serin sular hep akıyor,
Uyanın artık yaz geldi.
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
A kıl ile topladı, milleti dağılmaktan.
T ürk’e yaraşır bir millet çıktı bu savaştan.
A şk ile, inanç ile, yardım istedi haktan.
T uz-buz oldu dağıldılar, birlik olan ruhtan.
Ü rettiler binbir dolap, yıkmak için çoktan.
R um, Yahudi, Ermenisi çıktı ortaklıktan.
K imse ayıramaz, sırtımız yüce Allah’tan.
İsimsiz
Duyun artık beni hala hayattayım kulak verin
Yaşamakla ölüm arasında bırakmayın
Bir gelin uğrayın yüreğime anlamaya çalışın
Birikmişlerimi kusmaya ihtiyacım var her an
Hissedin artık varlığımı henüz ölmedim ben
Gülmeye, dolaşmaya ihtiyacım var herkes gibi
Herkesle deli gibi saçmalayıp coşasım var belki de
Alın beni sokun bağrınıza buna ihtiyacım var
Yüreğimle dost olanın kölesi olurum bu denli
Artık hissedin ne halde olduğumu nolur hissedin
Yalnızlığımın gölgesinden boğuldum kuytu köşelerde
Gelin çıkarın bu ruh bunalımından beni çıkarın
Yüreğime kulak veren olursa hemen gelsin
Çıkarsın derinimde yatan acı dolu gerçekleri
O zaman anlaşılırım kim bilir bunca yıl
Yalnız bırakılmamın acı gerçeğini, sebebini....
#Suzan Kurt
İsimsiz
Ve Anlatayım mı sahiden?
İçindeki yokluğunu başka suretlere resmetmekteki ustalığımı...
Yüzümdeki sirayetsiz çirkinliğini...
Aheste gülüşlerin senli sırıtan yanlarını...
Belki de kimse sahip çıkmasın diyedir sevgili
Ayrılığına bile sadık kalışım...
Biliyorum...
Dönmezsin...
Zaten bende bir ömür bekleyemem ya seni...
Hani dönüşüne mümkün sebeplerin olsa...
Nefes olur yapışırdım dudaklarına...
Ve Çok yordu bu hayat beni sen yokken...
Kendime yakıştıramadım...
Kabul olmasından korktuğum dualarımla seni beklemeyi...
Sensizlik bana yakışmadı...
Haklısın...
En çok da onlar kanatıyor senli yanlarımı...
Sensiz Tebessümlere meyletmek...
Sesine hasret yaşarken...
Gözlerinde vurulup can çekişmeli bir hayatın koynunda senli adımlamak...
Senli yarınlara gün biriktirmek...
Haklısın...
Çayların da eski tadı kalmadı...
Bardakta durduğu gibi durmuyor melet...
Her dem seni hatırlatıyor...
Hatırlamak unutanlar içindir diyorum kendime...
Oysa kendimi bile hatırlamayacak kadar çok unutmuştum sende...
Mavi kent çocuklarının şarkılarında şahitlik ediyorum anlamını yitirmiş bir kentin köhne bir sokağında vurulmuş bir aşkın son nefes çığlıklarına...
Ölü bedenlere yaşıyor muamelesi yapan bir aşk dilencisinin ‘’Allah Seni Sevdiğine kavuştursun’’ cümlesinde bile bulamamak koyuyor seven adama...
Gizli numaraların tek şahidi olan telefon kulübelerinin ıslak camlarına bırakıyorum adını...
Her nefeste yalnızlık olup boğazımda düğümleniyor bu şehrin sensizlik kokan yanları...
Sen alıcısı bir eskici oluyorum bu kentte...
Cadde cadde seni topluyorum...
Ve kahrolsun Kadın...
Adına yokluğu yakıştıran dudaklar...
Seni bana hasret beni sana gurbet koyan şehirler...
İsimsiz