Yaşam Tiyatro
Yaşam bir tiyatro!
Herkese biçilmiş rolleri.
Ezberlemişler tiratları.
Çıkıyorlar sahneye.
Oynuyorlar seyirciye.
Herkeste bir maske.
Herkeste bir kostüm.
Kimse kendisi değil.
Yaşam bir tiyatro!
Perde kapanınca,
Maskeler düşecek
ve insanlık hep birden,
Alkış tutacak!
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Hayat Felsefesi
Bütün dünya, hep senin olsa ki; ne kalır?
Hazineleri biriktirsen, bak ne alır?
Aldığın nefes, ne eksilir, ne azalır.
İnsan gibi, insan olmazsan, sen ne yazar?
Kalpleri kırıp, etrafını incittiysen.
Muhtaç insanları, terkedip te gittiysen.
El uzatanları, uçuruma ittiysen.
İnsanlığın, her gün, yok olur, azar azar.
Sevmek ve sevilmek nedir?hiç bilmiyorsan.
Aşkın, cesaretine, hiç inanmıyorsan.
Gönle girmek yerine, ordan çıkıyorsan.
İnsanlık bak, her gün, senin kuyunu kazar.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Martılar
Ah martılar, o beyazca iri kuşlar.
Onlar, denizlerin yılmaz bekçileri.
Bir vapur, camına yapıyor vuruşlar.
Bir simit bulmaktı hep, tek çileleri.
O, deniz fotoğraflarının, tek süsü.
Kanadı, soğuk günlerin, bir örtüsü.
Kaptanların, adeta çocuklarıdır.
Kimine göre, yaşamın görüntüsü.
Martıların, bir telaş vardır, yüzünde.
Onlar, denizin bak, öz evlatlarıdır.
Devriye atarlar, hep gözyüzünde
Denizin, emniyet teşkilatlarıdır.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Şimdi Sev
Beni seveceksen, şimdi sev, sevgili...
Ben, yok olduktan sonra.
Kör ölür, badem gözlü olur, dimi?
Beni seveceksen, şimdi sev, sevgili...
İçimde, sevmeye hasret, bir çocuk varken...
İhtiyarlatma, bu sevgiyi içimde.
Pişmanlıklar, hayatın kaçan trenleri iken.
Beni seveceksen, şimdi sev....
Yarın çok geç, belki...
Bir kısırdöngü, değilmi ki, bu yaşam?
Bir veda, değilmi ki, bu son buluş?
Neden, inat eder ki, bir insan?
Yüreğini açmamaya, sevmemeye...
Yemin etmiş gibi, çöllerde Mecnun olmaya.
Beni seveceksen, şimdi sev.
Yarın çok geç sevgili...
Yarın çok geç...
Sen, sevmeyi seç...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
