Yalnızlık. Şiiri

Sen Sevgili

Soldu güllerin mevsim hazan.
Gidiyor sevdiğim ne olur eman.
Umudum tükendi kalmadı derman.
Yar kokusunu da almış gidiyor.

Hayat neye yarar onsuz olunca.
Kader ağlarını örmüş boyunca.
Tükensin ömür o olmayınca.
Yar gözlerini almış gidiyor.

Feza ya bakarım karanlık günler.
Bu ömür onsuz virane sürer.
Yıkılsın dumanlı dağlar tepeler.
Yar umutları almış gidiyor.

Batsın bu dünya kimin umrunda.
Yer yarılsa girsem altına.
Bin ömür verirdim onun aşkına.
Yar canımı da almış gidiyor.

M. Hamarat

M. Hamarat

Yalnızlık.

Karanlık sarmış güzel kalbini,
Geceye dönmüş gün doğumları.
Ardından bakarken tüm gidenlerin,
Kasvet,buhran almış aşkın yerini...

Perdeler kapalı,sönmüş güneşi
Hayaletler geziyor evin içinde.
Vuruyor tokat gibi kimsesizliği
Tükenmiş umutları,biçare şimdi

Koşup gitsem diyor yarin peşinden,
Sarılsam, getirsem tutup elinden,
Sarsak filmi yeniden ta en başından,
Gururu engel oluyor bir duvar gibi.


M.Hamarat

M. Hamarat

Unuttum

Gidişin kaldı bir tek aklımda
Götürdün benden umutlarıda
Acıyor,sol yanımdan yaralandımda
Mahsun gözlerini bile unuttum.

Kimisi dedi sil yüreğinden
Bırak gitsin, tutma ellerinden
Nasıl vazgeçerim hayallerinden?
İçten gülüşünü bile unuttum.

Gözlerime bakıp veda ederken,
Ardına bakmadan çekip giderken,
Ayrılık mı kaderim seni severken,
Hoşçakal demeni bile unuttum.

Kim saracak benim yaralarımı?
Ömür boyu böyle kanayacakmı?
Al götür yüreğimden acılarımı,
Vurup gitmeni bile unuttum.

Unuttum dedimya hepsi yalandı.
Bırak bende kalsın anılarını,
Bir sen birde adın beni yakandı,
Sensiz gülmeyi bile unuttum.

M.Hamarat

M. Hamarat