Eğitim Sitesi

Yalnızlar Kıyısında Şiiri

Yalnızlar Kıyısında

Sen korkalar korkağı, hak hukuktan korkarsın.

Erdemler bataklıkta (!) beziyorsun ey vah ey!

Dalkavuk rağbetinde kovukta kalan karsın.

Peş peşe karıncalar diziyorsun ey vah ey!



Ölümün gözüne dik bakmaya çalışıyor

Hayallerin körkütük, hürlüğe alışıyor

Özgürlük meydanında özürler buluşuyor

Yalnızlık kıyısında geziyorsun ey vah ey!



Güneş menzile varmaz, ayı karartmaz bakın

Hasrete gidenlerin eline verin çıkın

Boğazına ay takın, alnına yıldız çakın

Ölümünün resmini çiziyorsun ey vah ey!



Bu arkadaşlık, dostluk, çileye tezgâh açtı

Ne bir mal satabildi, ne hayal kuşu uçtu

Geride dört kuzucuk, kendi uçmağa göçtü

Elli dört yıla zehir eziyorsun ey vah ey!



Erdem: Yiğitlik ve doğruluk niteliklerinin genel adı



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer Zülfikar Yapar KALELİ Şiirleri:

Türkmenem?

Türkmenem

Seni bilmem, Türk menem

Vatanımda vatansız,

Öliyirim Türkmenem



Yaniyirim

Ateş, alaf yaniyirim

Arkama bakıp bakıp,

Türk geliy saniyirim



“Su dayandı

Bent vurdım su dayandı”

Telafer yangınına,

Su töhtüm su da yandı



Telaferim

Gelmiyirsiz aferim

Siz sızı duymasaz da

Yanıyir Telaferim



Ağladım,

Guzum öldi ağladım

Biz bize gardaşık ya!

Size umut bağladım…



Yerim,

Yıllar var ağı yerim

Vicdanınız sızlasın! !

Kimsesiz yanıyerim



Öziyim

Yanan özin köziyim

Aleviyim, sünniyim

Ben Türklüğün özüyim



Gahramanlar

Nerdesiz gahramanlar! !

Arhamda kimseler yok

Garşımda ki ne anlar.



İnana,

Gan ağlıyir her ana

Bir horyat söyliyim ki,

Belkim gardaş inana



Derde yanar!

Türkmanım derde yanar

Namert yüzüne vurur,

Ah! Arham derde yanar! !



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Dil Etti Beni?

Sırrı hakikatin yârine vardım

Gönüller okşayan el etti beni

O cihanda birdi, eyledi yardım

Arısız, kovansız bal etti beni



Emir dedi, hissedilir, duyulur

Ölüm olsa yoluna baş koyulur

Sultan yasa yapar şeksiz uyulur

Söyleyeyim diye dil etti beni.



Ben nasıl kızarım, sözüm kızarır

Yüzüne bakınca yüzüm kızarır

Bülbül dala konar özüm kızarır

Muhabbet bağında gül etti beni



Bu yalan dünyanın ahvali yazık

Ömür ki, üç eğri, dört doğru çizik

Bana gönül verdi ezik mi ezik

Düşkünler yurduna yol etti beni



Ardıç ağacının görkemi güzel

Nedir ki meyvesi, döker mi gazel?

Tepetakla eder görünmez bir el

Tutunayım diye dal etti beni



Vuslata yaklaşır insan an be an

Kainatta zikir, en büyük nişan

Tek ülkü, tek rehber Rasûl-ü Zişan

Lâyık değil idim bol etti beni



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Onun Sevgisi....

__Ona MSN de irticalen dedim ki! _



Yıllar oldu sen gideli bilirsen

Yediğimiz aşımıza zam düştü.

Çiçeğimdin, umudumdun, arzum sen

Bina çöktü, başımıza dam düştü.



Ne sevmenin, ne sohbetin tadı var

Ne Ali’nin, ne Zülfikar adı var

Şimdi yâdımızda Deli Dudu var

Yollarımız Halep gibi, Şam düştü.



İster “oh” de, ister anla halimi

Bu ayrılık büker oldu belimi

Kapadım ağzımı, kıstım dilimi

Arsız gönül kurşunlara ram düştü.



Maviye meylettim, sarıya küstü

Mora gönül koydum, aka gün kesti

Duygularım bu kez zamansız esti

Deli poyraz kavuruyor sam düştü.



Kötü ne olacak iyilik baygın.

Artık sokaktaki kediler saygın.

Kapkaç dedikleri değilmiş soygun.

Sevgiye, saygıya buzlu cam düştü.



Melül, mahzun bakmak iyilik ise.

Neden sakalını kazıtır köse?

Böyle “iyi günler” sade desise.

Sen gideli gönlümüze gam düştü.



Artık azca düşüyorum hataya

Çünkü halim yazmıyorum siteye

Yavaş yavaş gidiyoruz öteye

Akıl, fikir, izan, idrak tam düştü.



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Yalnızlar Kıyısında Şiiri