Ya Dost Yavaş Yavaş
Gördüm ki değişmiş, toprağın çehresi!
Şafaktan kesilmiş, bülbülün sesi.
Benim köyüm değil, burası neresi?
Çekilmiş el ayak, dost yavaş-yavaş.
***Zoruma gider, böyle yaşamak:
***Bende ki kadere, şu şansa bak!
***Gönülden düşmüş, gözden ırak;
***Yakıyor tenimi, kor yavaş-yavaş.
Hasretinden gönül, deli divane:
Yıkılmış evleri, hepsi bir virane.
Ölüm insan için, yoluk da bahane;
Çekilmiş el ayak, dost yavaş-yavaş.
***Evliya,embiya, çözüm bulamamış:
***Sığınacak bir dam, bir ev kalmamış.
***Bu diyarda sanki hiç yaşanmamış;
***Kapatmış mezarları, ot yavaş-yavaş.
Ne gelen var, ne de giden yolundan!
Yıkılmış çeşmeler, için yok suyundan.
İnsan vaz geçer mi, böyle yurdundan?
Kurumuş ağaçlar, dost yavaş-yavaş.
***Kul Okyay'ım, tutmaz oldu dizlerim!
***Ağlayı-ağlayı bir nefes, arar gözlerim:
***Kimsenin gücüne, gitmesin sözlerim;
***Bu diyar bize olmuş, el yavaş-yavaş.
Hanifi OKYAY 10.08.2020 / 11:30
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gitti Arkadaş
Hiç kimse onun gibi,derin vurmadı:
Tutuğum dalları arkadaş,kırıp da gitti.
Kanayan gönül yaramı,sarmak yerine;
Göğsümü ta içerden,yarıp da gitti.
Daha bir dilbere meyledip bakmam.
Huri olsa bile tövbe,sözüne kanmam.
Yemin olsun kendimi,ateşe atmam.
Maziyi bir kalemde,silip de gitti.
Bir ölüden arkadaş,farksız bedenim:
Bilmem neresidir,mekanım yerim.
Kime ne deyim ki? Benim kaderim;
İki gözümün nurunu,alıp da gitti.
İçimde ki ateş,dönmüyor küle:
İnan ki bir enkaz kaldı geride.
Seviyorum derdi,her seferinde;
Bütün hayallerimi,çalıp da gitti.
Hanifi OKYAY 19.08.2019 / 11:15
Hanifi OKYAY
Beni Unutma
Ben de giderisem birgün dünyadan;
Sakın ola gücenip de bana darılma.
Dostlar omuzunda giderken salım;
Sakın ola öne çıkıp da sarılma.
Ben seni sakındım kendi gözümden.
Nidem acı sözler düşsede dilimden!
İstemem akmasın yaşlar gözünden;
Sen sakın ola sitemime alınma.
Suna boylum doymadım endamına!
Sefil gönülüm eremedi muradına.
Acımadı felek benim genç yaşıma;
Sakın ola bu yazıyı yazana darılma.
Gönül sevda denen derde düştü.
İçti de şarabından kendinden geçti!
Kul Okyay aşkın ocağında pişti;
Sakın ola sende beni unutma.
Hanifi OKYAY 05.01.2018 / 09:30
Hanifi OKYAY
Yar Bende Kalsın
İstediğin oldu, canın sağ olsun;
Yırtma resimleri, yar sen de kalsın.
Gözümden akan, kanlı yaşları;
Sen görmeden git, yar ben de kalsın.
Elden gider bir gün, bu güzelliğin:
Sebebini sormam, vardır bildiğin!
Bilmem çaresi var mı? Bu deliliğin;
Onulmaz dertse eğer, yar ben de kalsın.
Ayrıldık diyemem, soran olursa:
Katlanırım eğer, kaderim buysa.
Ben yanarım, gül rengin solarsa;
Her türlü cefayı yar, sal ben de kalsın.
Sefil okyay vurgun, yanar özünde:
Yılların izleri derin, kaldı yüzümde
Bu aşk bundan gayrı, garip gonümde;
Gizli bir sırdır, yar ben de kalsın.
Hanifi OKYAY 23.08.2019 / 09:20
Hanifi OKYAY
