Dişine geçirdi iki aylık bebeği
Çimeni kayadan kör dağların köpeği
Depremdir bu, deprem,depreşiver ey yürek
Yaylaları bastı ağaların köpeği.
Burhan KADAH
Vurdukça Mızrap Tellere
Vurdukça mızrap tellere
Nağmeler bana “yar” dedi
Hasretle baktım yollara
Turnalar gelmen zor dedi
Sensiz günler kara bağlar
Ağlar durur dakikalar
Takvimdeki tüm sayfalar
“Daha çok yıllar var dedi
Ufka çöken kara sisler
Uzaklarda seni gizler
Sevdayı bilen seyisler
Hasret atını sür dedi
İnce gönlü kırık dökük
Bir aşık ki boynu bükük
“Feleğin insafı sökük,
Sevdanın gözü kör” dedi
Nasıl dayandım yıllara
Senden uzak dura dura
Gurbet sabrı soktu zora
Sevda: “yükün ağır” dedi
Girmişti şeytan kanıma
Kıymak istedim canıma
Koydum namluyu alnıma
Bildiğim bir ses “dur” dedi.
Burhan KADAH Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Burhan KADAH Şiirleri:
“Bu sensin” dedi
Vurdukça kayalara köpüren su.
Yitirmiş annesini
Sarp kıyılarında Ege’nin
Gömmüş öksüzlüğünü
Toprağına Anadolu’nun
Ama deşmeye gör yarasını
Yine köpürür azgın sular
Yokluğunda bir ilacın.
O aşk değil,
Sevda hiç de değil;
Yakalanmış kartalın pençesine
Yırtılmış tırnakları
Kana bulamış her bir yanını…
“İşte bu sensin” dedi;
Telaşlandıkça
Gönlüme çöken tutku.
Burhan KADAH
Güzel bir yâre düştüm ben ki aşkımdan sefîl oldum
Mükerrem bir nîgar sandım, gûlam düştüm gâfil oldum
Teayyüş kâmı aldım ki câlibtir o can güdaz
Sanırsın sen, ölümden ayrı kaldım, müstakîl oldum.
Garâip bir bedîa ki efsünkâr bulursun hep
O efsunkâr ki zulmettikçe aklımdan zâil oldum.
Giriftârın figân eyler yakışmaz gülruya mihnet
Yeter zulmun cefân, dertlerle ben enîs-i dîl oldum
Nihandır hep nigâhlar yarda, Burhan sezdi çün belli
Vefasız yâr yüzünden, ben de zalimden zelîl oldum.
Burhan KADAH