İşte geliyor nebi!
Gözleri sürmeli,
Gül kokar teni.
Kur’an’ın yürüyen hâli,
Vedûd’un habibi,
Ümmetin rehberi.
Lâ ilâhe illallah!
Muhammed Resûlullah!
Lâ ilâhe illallah!
Muhammed Habibullah!
Anam babam olsun sana feda!
Ben asla edemem sana veda;
Yürek dilimden süzülen eda,
Öyle gür ki bu seda,
Duysun bunu tüm dünya!
Lâ ilâhe illallah!
Muhammed Resûlullah!
Lâ ilâhe illallah!
Muhammed Habibullah!
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Rüzgârlar “Hu!” derler,
Aklımdan ederler.
Ağaç secde eder,
Göreni deli eder.
Yapraklar dua eder,
İşitene deli derler.
Gök gürler Hakk’ı birler,
Duydum diye deli derler.
Kuş başını kaldırır,
Gafili uyandırır.
Aşkın beni yandırır,
Rabbim Sen’i andırır.
Sürgünden aldırır,
Aşk Sana vardırır.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Gördüm yapayalnız,
Bu asırda samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.
Uzlet gayret, uzlet hayret,
Uzlet rahmet, uzlet nimet,
Uzlet hikmet, uzlet izzet,
Ve dahi uzlet ancak samimiyet.
Gördüm yapayalnız,
Şol zamanda samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.
Uzlet iffet, uzlet ibret,
Uzlet nöbet, uzlet cevvaliyet,
Uzlet teslimiyet, uzlet mazhariyet,
Şüphesiz uzlet ancak samimiyet.
Gördüm yapayalnız,
Bir köşede samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.
Uzlet velinimet, uzlet istikamet,
Uzlet mahviyet, uzlet keyfiyet,
Uzlet ciddiyet, uzlet meymenet,
Ve dahi uzlet ancak samimiyet.
Gördüm yapayalnız,
Ağlıyor samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.
Uzlet muhabbet, uzlet merhamet,
Uzlet ubudiyet, uzlet afiyet,
Uzlet azîmet, uzlet haşyet,
Şüphesiz uzlet ancak samimiyet.
Gördüm can çekişiyor,
Artık samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.
Uzlet hicret, uzlet himmet,
Uzlet ibadet, uzlet inayet,
Uzlet rağbet, uzlet saffet,
Ve dahi uzlet ancak samimiyet.
Gördüm can çekişiyor,
Şol zamanda samimiyet.
Bizim payımıza düşen,
Mümkün mertebe uzlet.
Uzlet sadakat, uzlet sebat,
Uzlet bir sünnet, uzlet velayet,
Uzlet saadet, uzlet galibiyet,
Şüphesiz uzlet ancak samimiyet.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN
Ey nefsim!
Sonbaharda yapraklarını döken ağaç misillü,
Kâinat ağacının yaprakları dökülüyor,
Her gün bir sevdiğin ölüyor,
İşte bu ölümdür ki gaflet denen uykunu bölüyor,
Yakında sana da vedâ görülüyor,
Hâl böyleyken tüm vaktini bu fâni dünyaya sarfetmek,
Kendini burada ebedî zannetmek,
Ne kadar da bâtıl, güneş gibi görülüyor.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN