Ve Artık Sen Benim Nefretimsin
Sen benim tövbemsin
Parça parça Kırık kalbimsin
Bir daha asla dediğim yeminimsin
ve artık sen benim nefretimsin
Sen benim kaybettiğim zamanımsın
Sen benim pişmanımsın
Sen dünyadaki yalanımsın
Ve artık sen benim nefretimsin
Sen artık yalandan ötesin
Bunu böyle bilesin
Sende kara toprağa girersin
Ve artık sen benim nefretimsin
Yalandan uyutursunuz insanları
Cehenneme kadar giresin canları
pezevengler için dünya cennettir
Ve artık sen benim nefretimsin
Sìzlere buğz ettim
Sizlerden olmamaya yemin ettim
Ben Mevlaya tövbe ettim
Ve artık sen benim nefretimsin
Ve şeytan sizler için sazı eline aldı
Ve bir gün daha geçti mahşere ne kaldı
Varıp dönüşünüz gene onadır
Ve artık sen benim nefretimsin
Gitmez bu yol Cehennemden öte
Mevlam ettiğiniz meydana döke döke
Azrail gün gelir alır canı söke söke
Ve artık sen benim nefretimsin
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gīt Artık Benden
Kalbimi ellerinde tutan
Her kelimesi canımı yakan
Gözleriyle donduran
Gülüşüyle eriten
Varlıgında kelebekleri çağırtan
Vucudumu sımsıkı saran
Elimi kolumu baglayan
Gidişini izlettiren
Kendisini bana özlettiren
Aklıma her gelişinde ruhumu boğan
Aklımdan gitmeyişiyle uykularımı kaçıran
Hiç bir zaman benim olmayacağından
kafayı sıyırttıran
Ansızın gelişiyle dünyamı sarsıtan.
Bir kelimesiyle öldüren
Bir kelimesiyle dirilten
Bir kere girdimi aklıma sokak sokak dolaştıran
Bir anda yolumaa cıkan
Bir anda gücümü yitirten
Her gun yeniden baslatan
Dünyamı dar eden
Beni bana düşman eden
Düşüncelerimi katleden
Benliğimi kaybettiren.
Her düşündüğümde başımı öne eğdiren
Utanç veren,yüzümü kızartan
Beni bana küstüren
Kendimden nefret ettiren
Herkesten uzaklaştıran
Arkasından dolandıran
Duvarlarımı bana kırdıran
Silahımı bıraktıran
Gururumu ayklar altına aldıran sen
Git artık benden.
İsimsiz
Geceye Düşen Yıldız
Uzaklarda arayıp, yakınlarda kaybetmek
Bir kağnının sırtında yüzerek yaşamak gibi
Sular ardında kapalı taştan oluklar
Yolların çevresinde yorgun bir atmaca
Güz vurunca çarkını demir sarnıca
İçimde kelebekler zamana dökülürdü
Dem vaktini arayıp Mecnun gibi çöllerde
Nice gonca güller geçti dimağımdan
Adımın sensiz anıldığı zamanlarda
Mevsimlere uğrayıp , takvim yaprağından
Vakitsiz gecelerde bağışladım ismini
Gözlerin uzaktan gözlerime dokundu
Göğsüme saplanıp, kaderime vuruldu
Yasaksız geceler bağlanır şimdi
Sözcükler şiirlere hangi vakit bürünmüş
Kutupsuz çizgiler belirdi gözyaşlarımda
Soğuk bir nefesti içimde yayılan
Yaşamayı tatmak kırık parçalarda
Köprünün sonuna uzanan izler
Teslimiyet duygusu ruhun ön saflarında
Kusursuz bakışlarda yaklaştım sana
Masumane kelimeler döküldü dilden
Sayfalar uzanıp gecenin ışıksız yollarına
Bir kalemde yaşayıp yazdım hayatı
Sen kalbe düşen son kurşun izi
Göklerin mavisinde yüreklere dokunan
İçinde bir sır gibi sakladın bizi
Söylesene zamana sığabilir miyiz?
Renklerin uyumu tonundan belli olur
Rüzgarlar dünyaya kök salmak için
Gölgeler doludizgin adımlar salarken
Kayboldum şehrin karanlıklarında
Perdeler ardında güneş yüze görünmek için
Gözlerine dokunmak için uzanırdı ellerim
Buluştu yalnızlığın talihsiz sokaklarında
Umuda saplanıp yaşadım seni
Ellerini aradım şafaklara bürünüp
Dikenli yolların bodrum katlarında
Saklandım görüntülerin yamaçlara vurduğu
Sessizliğin hakim vurgunlarından
Uzun bir mektupta ismini bağışlayıp
Hatırladım yolun sonuna yaklaştığımı
İsimsiz
MƏn Torpağam
Mən torpağam, məni atəş yandırmaz;
tərkibimdə kömürüm var,
külüm var.
Mən baharam çəmən-çəmən
çiçəyim var, gülüm var.
Mən küləyəm, əsməsəm,
kim bilər ki, mən varam.
Mən buludam, səhraları susuz görüb,
ağlaram.
Mən ürəyəm, döyünməsəm
ölərəm.
Mən insanam,
sadə insan əlinin
yaratdığı nemətlərlə öyünməsəm
ölərəm.
Mən işığam – qaranlığın qənimi,
Mən insanam,
daşıyıram qəlbimdə
dünyaların sevincini, qəmini.
Maraq dolu gözəm mən,
baxmaya bilmərəm.
Qarlı dağdan süzülən çayam mən,
axmaya bilmərəm.
Mən insanam,
vətənim var, elim var.
Ən böyük həqiqəti,
azadlığı, məhəbbəti, nifrəti -
söyləməyə qadir olan
dilim var.
Mən bir qranitəm ki,
hər parçamda duyulur
bərkliyim,
döyüşdə möhkəmliyim,
ülfətdə kövrəkliyim.
Mən insanam, ülfətsiz -
ölərəm.
Məhəbbətsiz, nifrətsiz -
ölərəm.
Mən bulağam,
tapşırıqla axmıram.
Mən həyatam,
həmişə yoldayam:
nəfəsdəyəm, arzudayam,
baxışdayam, ürəkdəyəm, qoldayam.
Mən torpağam, nemətimi, varımı
zəhmət sevən insanlarla bölərəm.
Mən ürəyəm, döyünməsəm
ölərəm.
İsimsiz