Yeni doğmuş bir çocuğun dünyaya baktığı ilk masum bakışla
Ferhatın şirine mecnunun leylaya baktığı sevgi aynasıyla:
SENİ SANA ANLATMAK;
Meleklerin insan suretiyle somutluğa dönüşü bu olsa gerek,
Ne düşünsem ne söylesem kelimeler çaresiz kalacak, yetmiyecek
Önce gözlerin geliyor aklıma ve duruyor zaman.
İnsan hayret ediyor, ne güzel yaratmış yaradan.
Gökyüzü ile denizi, ay ile güneşi bütün güzellikleri kıskandıran:
Sakla o gözlerini kimse görmesin korkuyorum nazardan.
Cennete açılan bir pencere gibi yeşile çalan rengiyle,
Bir ömre bedel, gülümsemeyle bakışındaki bir saniye.
Görmese insan gücü yetmez bile hayal etmeye,
İstesen yeter bir alemi mecnun etmeye.
Her biri için bin kitap yazılır saçının tek teline,
Dünyadaki şairleri toplasan ve desenki her birine:
Dünya kağıt, su mürekkep olsa ne yazardın şiirine,
Saçlarını seçmezse as beni her teline...
Rüzgarın resmiymiş gibi savruluyor her yana,
Her telinde ayrı bir anlam, ayrı bir mana,
Eğer görseydi gözlerini , saçını, yani seni;
Görmezdi bir daha gözleri ferhatın şirini.
Sordum güneşe bir doğarsın bir batarsın neden?
Seni görmüş utanıyormuş kendinden.
Bir dilek dilemiş yüceler yücesi rabbinden:
Gökyüzünde istemiş, bi tane senden...
Haddim değildi seni anlatma kusuruma bakma,
Laf geçiremedim bu divane gönle ve akla.
Sen okurken bu satırları ben olurum uzakta,
Kendine çok iyi bak gözlerimin kahvesi hatırına...
Daha Fazlası için: kimyagermudo@gmail.com
KARMA ŞİİRLER