Umut Günleri
Ölçtü biçti kalemim hudutsuz vezinleri
Şiirlerde hedef aldı gafil rezilleri
Bu yürek çok düştü ama hiç ezilmedi
Dünyanın bitmeyince güzleri gönül hüzünlenir
Her buruk şiirde akla masumun yüzü gelir
Bu manayla canlanın zulme alışmayın
Ömürler batakta her karışta bir mayın
Aşılayın savaşmayı değil barışmayı
Batılı kat etmeyin doğruluğu karışlayın
Refahın gülistanı döndü sahra çölüne
Hasret kaldı baharlar o eşsiz güllerine
Sessiz çığlıklar zalimin kondu ellerine
Umut günleri döndü keder günlerine
Kundaklandı hayaller yıkıldı tüm kaleler
Saklandı hileler yasaklandı hak yola seferler
Şeytanlaşmış beyinler garibana sapladı mızrağı
Sanki nuh tufanı su altında kaldı edep dağı
Müslüman artık bağır sapmışları yola çağır
Tevhidi haykır duysun kulakları doğruya sağır
Ziyan olmuş gönlümüz isyan etmişiz Rabbe
Düşmüşüz ne acı gaflete gaddarlık üşüşmüş kalbe
Yakmışız yıkmışız hayatları umutları
Gökyüzünü kaplamış bedbahtlık bulutları
Uyalım Kuran'a uyanalım rüyadan
Farksızdır dünya boş bir hülyadan
Yaklaş niyaza uzaklaş riyadan
Tutunamazsın imana koparsan hayadan
Müminler gerçeği fark etmeli cenneti hak etmeli
Nefisler dize gelmeli kötülük yürekleri terk etmeli
Bu zulüm cana tak etmeli zalimin kıyımı bitmeli
Huzur kederi tüketmeli Müslüman Avrupa'yı titretmeli...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bir Cennet Sun
Gözlerinle gözlerim dolar
İçimi özlemin sarar
Solar varlığım yolar saçlarımı aşkın
Seninle başladım seninle sonlanmalıyım
Ağladıkça kendinden geçer sazım
Kendiliğinden geçmez sızım
Güneşe gül desen yakar,işlevince haklı
Sana dön desem sebep gidişinde saklı
Sabahları karanlık gören gözlere gel ilaç bul
Günahlara duvar ören kalbime bir cennet sun
O yüreğinin dönüşüyle bu can hayat bulsun
Ben tattım ne acıymış görememek
Bu yürek yokluğunu sen varkende tadar
Küle dönmek bile ödül olsun canıma
Ve yakmasın kimse beni senin yaktığın kadar...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN
Umut Günleri
Ölçtü biçti kalemim hudutsuz vezinleri
Şiirlerde hedef aldı gafil rezilleri
Bu yürek çok düştü ama hiç ezilmedi
Dünyanın bitmeyince güzleri gönül hüzünlenir
Her buruk şiirde akla masumun yüzü gelir
Bu manayla canlanın zulme alışmayın
Ömürler batakta her karışta bir mayın
Aşılayın savaşmayı değil barışmayı
Batılı kat etmeyin doğruluğu karışlayın
Refahın gülistanı döndü sahra çölüne
Hasret kaldı baharlar o eşsiz güllerine
Sessiz çığlıklar zalimin kondu ellerine
Umut günleri döndü keder günlerine
Kundaklandı hayaller yıkıldı tüm kaleler
Saklandı hileler yasaklandı hak yola seferler
Şeytanlaşmış beyinler garibana sapladı mızrağı
Sanki nuh tufanı su altında kaldı edep dağı
Müslüman artık bağır sapmışları yola çağır
Tevhidi haykır duysun kulakları doğruya sağır
Ziyan olmuş gönlümüz isyan etmişiz Rabbe
Düşmüşüz ne acı gaflete gaddarlık üşüşmüş kalbe
Yakmışız yıkmışız hayatları umutları
Gökyüzünü kaplamış bedbahtlık bulutları
Uyalım Kuran'a uyanalım rüyadan
Farksızdır dünya boş bir hülyadan
Yaklaş niyaza uzaklaş riyadan
Tutunamazsın imana koparsan hayadan
Müminler gerçeği fark etmeli cenneti hak etmeli
Nefisler dize gelmeli kötülük yürekleri terk etmeli
Bu zulüm cana tak etmeli zalimin kıyımı bitmeli
Huzur kederi tüketmeli Müslüman Avrupa'yı titretmeli...
ÖMER TAŞKIRAN
Ömer TAŞKIRAN
Gecenin Karanlık Gözleri
Gecenin karanlık gözleri ruhumu kemiren büyü
İçimdeki zifirilik umudumu kör eden düğüm
Soluyor kederlerimin baharı görmeyen gülü
Ötüyor gönlümde bin bir lisanla ölümümün bülbülü
Doluyor sözlerim akıyor yaş misali mürekkebim
Fani olan şu dünyada yolcu benim binek benim
Uyanıkken görüyorum kabus,huzurum iblise mapus
Sınırlı iyimserliğim yanında karamsarlığım sonsuz
Geçiyor yaşamımın zamansızlık takvimi
Batıp göğsüme zehirli ok yakıyor kalbimi
Yırtıldı ömrün beyaz sayfaları,karardı gündüzün ışıltısı
Yerini aldı hayatımı cehennem eden gökyüzünün karartısı
Kopar dünya kin bahçenden nefret güllerini
Üzerime fırlat güllelerini çektiğim acılar mecnun etti beni
Verdi hüsranı her işimin sonuna tüketti benliğimi
Büsbütün paramparçayım küskünüm gülümsemeye
Özgürlüğe uzak bir köleyim ve de maruzum sillelere
Savursalar da küllere farkım yok yaşayan ölüden
Neden taşa tutar hayat beni hasretken güle ben
Azap yolculuğundayım geri dönemiyorum ben
Mutluluk somutlaşsa da karşımda göremiyorum ben
Bu bahtsız ademin talihi gülmez oynatsalar da yeri yerden
Uğrağım berrak denizler değil kanlı ırmaklar
Umduğum gülen bir suret bulduğum yaşlı yanaklar
Bilemiyorum gücü nerede tükenir bu ayakların
Fermanı dirilmek olan canın dermanı silinmek inanın
Bilemem ne kadar tesir etti yazdıklarım hayatlara
Tek bildiğim gün gelecek karışacak isimlerimiz ağıtlara
Kirlenecek gönül defterimiz dönecek kapkara kağıtlara...
Ömer Taşkıran
Ömer TAŞKIRAN
