Can saymadıklarından düşünemiyorlardı,
Susayacaklarını da bilemiyorlardı…
Kalabalık bir aile anne baba çocuklar,
Yirmi kadar tavuğa pek iyi bakamazlar…
Önce su kabı koyduk on kilogramlıklardan,
Evden suyla doldurduk Rab bağlılığımızdan…
Bu böyle sürecekti ama bir sorun vardı,
Bahçeye inemezdik bu bahçe onlarındı…
Bir gün laf söylerler ise kovulabilirdik,
Hiç ummadık bir zamanda mahvolabilirdik…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ne bela bir dünyaymış mahvetti benliğimi,
Bir yandan hastalıklar inceltti yüreğimi...
Tat bırakmadı bizde sıkıntılarımız var,
Şifasız ilaçlar ki şahsıma daha zarar...
Anladım bu genlerle genetik olsa gerek,
Denk gelmiş ve yerleşmiş bilerek bilmeyerek...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Hayvanlarımız Yok Olmaya Başladılar 26
Sahipsiz sanılınca Rab hesap edilmedi,
Mal ve eşya sanıldı her biri katledildi…
Denilmedi, canlıdırlar bir ruh taşıyorlar,
Ruhların inkârıyla tümden yok sanıldılar…
Denildi, zulüm vardır yüreğimiz acıyor,
Denildi tasarı var beklemek gerekiyor…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Yavru Kedilere Bahçe Öğretildi
Henüz acemiydiler insanlığımız gibi,
Evrenden habersiz uzay bilmeyenler gibi…
Koca galaksileri bomboş sananlar gibi,
Dünya dışından uzak tür yok diyenler gibi…
Yirmi beş yavru kedi bahçeye indirildi,
Korkmuş dahi olsalar her güvence verildi…
Özel basamaklarla tüm zeminler hazırdı,
Gelmeleri mümkündü bahçemiz zararsızdı…
Tavuk teyzelerimiz, kuzu kuzenlerimiz,
Köpek dayılarımız ve diğer türlerimiz…
Kediler çok mutluydu toplumla tanıştılar,
Bitkileri gördüler yattılar uzandılar…
Tekrarında döndüler ertesi gün indiler,
Ana sınıfı ile bu işi öğrendiler…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK