Tatilde Günlük Şiiri

Gecenin Sesi?3

Yıldızlar tek tek kaybolur

Ufka dalar bakışlar

O ince çizgiyi hayatı sanır insan

Dört yanı taşla çevrili

Eski bir mabettir orası

Ve yavaş yavaş

Suya vurur asalet

Dicle görünür gözünde

Yakamoza benzer biraz

Yollar seçilmeye başlar

Yavaş yavaş

Ha bir de karnınızın

Çalan sesi vardır çelikten

Ve artık yorulmuşsunuzdur

Bu uzun gecenin ardından

Ve bir taşın üstünde

İki dost arasında

Eskimiş parkelere sarılıp

Karşıdan gelen silah seslerine inat

Ve de horultulara

Sarılıp uyumak kalır paçavralara

Ve gün bitmiştir

Yeni başladı diyenlere inat

Kalemin yazdığı yer görünür

Ve büyüsü bozulur.

Kasım KAPLAN

Bayrak

Özgürlüğün bedeli, hürriyetin esası,

Her Türkün ülküsüdür, onun dalgalanması,

Bize çekilmez acı, ondan ayrı kalması,

Bayrak bana can verir, damarımda kan gibi

Yanarım sevdasıyla, ateşte büryan gibi



Kumaşının rengini aldığı gün kanımdan,

Aksetmişti üstüne, bir hediye semadan.

O gün bugün hatıra, kaldı O Kosova’ dan.

Bize öyle lazım ki, her derde derman gibi..

Onu korumak bize, İlahi ferman gibi..



Namusum ,haysiyetim, hep onunla yüksekte,

O hep dalgalanacak, biz uğrunda ölsek te..

Hasretiyle ağlayıp, görünce sevinsek te..

Salınsın sabah akşam, dalgalı umman gibi..

Taşısın Ay-yıldızı tıpkı asuman gibi.



O asil al bayrağım, gökyüzünün süsüdür.

Ulusun kalp atışı, yiğidin ülküsüdür.

Üzüldüğüm tek yeri,şehidimin üstüdür.

Onun için bin defa ölürüm kurban gibi.

Saklarım başucumda Hazreti Kur’an gibi..



Olmadığı topraklar, vatan değildir bana,

Bin tane canım olsa ,hepsi kurban vatana,

Bu ömrümü adadım bir vatana,bir Ona..

Hiçbir toprak olamaz dünyada vatan gibi,

Bayrağımın uğrunda toprakta yatan gibi.



Bir millet gölgelenir ufacık gölgesinde,

Bir ateştir sevdası,tam yürek bölgesinde.

Işık verir ülkeme, gündüzü gecesinde,

Bitmeyen gecelerde ışıyan bir tan gibi,

Tahtında kurulmuştur,gönlümde vatan gibi.

Kasım KAPLAN

Öğretmenim Ben

Kendini vatana adamış olan,

Geleceği yazan eğitmenim ben.

En güzel sevgiyi okulda bulan,

Canlara can katan öğretmenim ben.



İşim eğitimdir can pahasına,

Hiç bakmam az yada çok parasına,

Dermanı olurum her yarasına,

Dilsize derdini söyletenim ben.



Hem anayım hem baba tüm çocuklara,

Cevap bulmalıyım tüm sorulara,

Beşikten mezara tüm insanlara,

Doğruyu,yanlışı öğretenim ben.



Ebeyim,hemşireyim köyde doktorum,

Bazen bir yönetmen ,bazen aktörüm,

Hazine arayan bir detektörüm,

Sevgiyi,şefkati gösterenim ben



İlim mürşidimdir, ahlak irfanım,

Bu vatan uğruna fedadır canım.

Çileyi işleyip,dert dokuyanım,

Öğretmek aşkına inleyenim ben.



Cehalet düşmanım,dostum ilimdir,

Beynim sermayemdir,silah dilimdir,

Kalemim kitabım tek sevgilimdir,

İlimden başka yol bilmeyenim ben.



Örnek bir insanım tüm çocuklara,

Çiçek koymalıyım tüm kucaklara,

İyi yada kötü, olacaklara,

Kendimde bir hisse arayanım ben.



Eğer bu vasıflar yok ise bende,

Çok eksik var demek eğitimimde

Kimse bana bir şey söylemese de,

Kendime ‘çok yazık’ dedirtenim ben.

Kasım KAPLAN