Sen benim için bir umuttun
Beni niçin nefesinde soluttun
Sonra bir yar başında unuttun
Nutkumun ortasından kuruttun
Haydar Şahinbay
Haydar ŞAHİNBAY
Sonrası
Sonra susmayı öğrendim
Ve alışmaya her şeye
Deli sözcükleri gömmeyi öğrendim
yüreğimin matemine
Kesmeyi cümleleri orta yerinden
En öfkeli anımda yutmayı heceleri
Küfrü ıslatmadan kurutmayı
Sessiz fısıltıları öğrendim
Rüzgarın denize esen boğumlarında
Gürültülü yalnızlıklarda,
kulaç atmayı öğrendim en okkalısından
Ve görmeden bilmeyi
Sona varmadan inmeyi öğrendim
Her kalabalıktan
Sustum yağmur yağdı
Sustum gece açtı yıldızlar
Ben yokluğunda avunmayı öğrendim
Yer çekimine inat
Düşürmeden göz yaşımı masaya
Ağlamayı öğrendim içeriden
Özlemeyi külünden tutuşturarak yangını
Yanmayı öğrendim bir daha ölmemek için
Bırakışlarını en sevdiklerimin
Ben bende sustum
Sustukça söz oldum ben bedende
Görmeden en büyük acıyı
Dünyanın bir yerinde
Acıya hiç demeyi öğrendim
Düşünce baş üstü bir tenhada
Salıncak kurmayı öğrendim beyaz kağıtlardan
Ve tutup parmaklarımdan umudu öğrendim
Avuçlarımda biriktirirken mektuplarını
Sonra üşümeyi
Ve uçan kuşlardan medet ummayı
İçimde dertleri istif ederken gülmeyi
Öğrendim işte her piçliği
Şiir yazmayı öğrendim
Yüklemsiz mısraları sıkarken yumruklarımda
Ve ben seni öğrendim
Ayrılırken bıraktığın ayak izlerini sevmeyi
Her yaradan bir merhem öğrendim bilmediğim
//h.şahinbay//
Haydar ŞAHİNBAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Benzer Haydar ŞAHİNBAY Şiirleri:
Üstüme gelmeyin aynalar,
Bana benzetirim kırıklarınızı
Gelmeyin üstüme aynalar
Pasını, nemini, enini,boyunu
Benzetirim kendime
Bir bakışım yeter dersini vermeye
Nasibini almaya yeter, kahkaham
Ezberini deşer gecelerim
Karanlıkta nasıl da korkarsın benden
Yüzüme bakmaya utanırsın
Üstüme gelmeyin aynalar,
Mahcubiyetini kurtaramaz gözlerim
Öfkem cehennemi yaşatır çukurunda
Gelmeyin üstüme,
Perişan olursunuz karşımda
Ağladım mı hıçkırığa boğulur çehren
Bakmayın bana aynalar,
Çatlamış yerlerinden ayrılır yaralar
Görmezden gelseniz beni ne olur
Ölüme yakın bana uzak durun
Beni bir de öldükten sonra görün
O zaman nasıl onarırım kırık yerlerinizi
Üstüme gelmeyin aynalar,
Uğramayın bana bu aralar
Haydar Şahinbay
Haydar ŞAHİNBAY
Zaman, çağın altın ayağında arar şahikayı
Modern çilehane, yedi bin katlı damlar
Nadasın şebinden, süzülür masallar
Asrı evvel uçup gitmiş, mavi çimen kuşları
Göğü delip geçen bir anafor ki,
Yıkıp geçer kentlerden yağmurları
Noktadan başka huy, bilmeyen sessiz şiveler,
Kirin nemini kavurur çamurlu havalar
Nerede hikayenin, feleği döndüren semahı
Asrı evvel uçup gitmiş, mavi çimen kuşları
Vakit geçti, beyhude şanının evveli
Kaldı mı ateşi yakan, şiirin imgeleri
Kamer yırtıldı zifirden, küsüp ayrıldı semadan
Hani aşkını bestelediğin defterin hanı hamamı
Asrı evvel uçup gitmiş, mavi çimen kuşları
Meşin sandıklarda küflü etamin kokusu,
Eğilmiş nükteli güneş, siyah reçine üstüne
Beşikler yutmuş koca koca nehirler,
Dört nala akmış, kuzeyden güneye
Asrı evvel uçup gitmiş, mavi çimen kuşları
Şuhu figan, ıslak kaldırımlarda avutur düşlerini,
Şüpheli yalnızlıklar, demler nazını karanlıkta
Ne aydınlatır, ne söner sokakta lambalar
Tramvay düdükleriyle uyanır, göçmen yetimler
Asrı evvel uçup gitmiş, mavi çimen kuşları
İzbe bir zılgıt yükselir limandan, her akşam
Sedir tabureden avlanır, kanatsız balıklar
Kızıl şeritler çekmiş, umutlar gözlerime
Gün batımına teslim olmuş, kusursuz imbatlar
Kundağını kapmaya hazır, her gece gündüzden
Asrı evvel uçup gitmiş, mavi çimen kuşları
Haydar Şahinbay
Haydar ŞAHİNBAY