Ruhum daralıyor, canım sıkılıyor.
Bir mengene var, sanki beni sıkıyor.
Neşem yok oldu, hüzünler sardı beni.
Acı, sevincin içinden, sıyrılıyor.
Kafam dalgın yine, gözler bak buğulu.
Bu kıskaç, gelmedi bana hiç uğurlu.
Darlandıkça darlandım, oksijen lazım.
Yoksa sağır edecek, gelen uğultu.
Keder olmasaydı, uçardık keyiften.
Bazen de güleriz biz, çakırkeyiften.
Kimse için, kendini, üzmeye değmez.
Dertler gelince, kaçmak lazım, hafiften.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ağaçtan bal topladım.
Ah sırtımı yasladım.
O yar baldan tatlıdır.
Kavuşunca anladım.
Hasret büyüttü beni.
Kıskanırım tek seni.
El ilişmesin sana
Bana sözledim seni.
Gitme yar uzaklara.
Düşme dar tuzaklara.
Çok nazar değer bize.
Kıyma sen ikimize.
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
Sırrı neydi, bu evrenin?
Bilgesi ol, her evrenin.
Herşey, dengi denginin.
İzahı var mı, evrimin?
Uzayda var, gezenler.
Asılı duran, yıldızlar.
Var mı orda, hayatlar?
Sonuçsuz, araştırmalar.
Evrende biz, yalnız mıyız?
Yoksa tam, uzaylı mıyız?
Bilgeliğin, yoktur sonu.
Burada bitmez, bu konu.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Bu dünya, nasıl bir yer ki?Sor bak kendine.
İnsanın, yaşamaktan başka, tek derdi ne?
Kimi ahlaka bağlanır, kimi de, dine.
İnsansan, insan gibi yaşa, be kardeşim.
Yalana, dolana, sen hiç, tamah etmezsen.
Yoksula ve muhtaca, koşup sen yetmezsen.
Gönülden, iyiyi güzeli, hep vermezsen.
İnsansan, insan gibi ol, sen be kardeşim.
Nefes alıyorum, bak, yaşıyorum dersen.
Sen hep, aza kanaat ve şükür edersen.
İnsanı, doğayı ve hayvanı seversen.
İnsan olmuşsun, yaşıyorsun, be kardeşim.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL