Ülke, yangın yeri olmuş.
Çarşı, pazar, zam görmüş.
Ben aciz, fakir bir kuldum.
Güzeli, şiirde buldum.
İnsanların, yüzü gülmez.
Akan, göz yaşını silmez.
Kimse, kadir, kıymet bilmez.
Sevgiyi, şiirde buldum.
Sevgi, saygı, pek kalmadı.
Bu kab, bunları almadı.
İyinin, yeri dolmadı.
Duyguyu, şiirde buldum.
Şiir İnce, oya imiş.
Kelimeler, nakış imiş
Sanki bak, sihirli imiş.
Kaçışı, şiirde buldum.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Vapurlar yanaştı iskeleye.
İnsanlar pür telaş.
Deniz köpük köpük şampanya.
Dalgalar okşuyor gemiyi...
Martılar etrafta.
İnsanlar simit atıyor.
İlerliyor vapurlar.
Tam yol tornistan...
Karşı kıyıdan, bu yakaya.
Bağlıyor sevdaları.
Ben kıyıda yalnız...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Eğer sen, yıkmak istiyorsan, tüm önyargıları.
Atmakla başla, bence, içindeki kaygıları.
İnsanları tanımadan, sen hemen, yaftalama.
Bak, insanların, birbirine, olmaz saygıları.
İnsan, İyimidir?, kötü müdür? hep bilemezsin
Onlar hakkındaki, hükümleri, tez veremezsin.
Biraz zaman tanı, ye iç, sohbet et, o kişiyle.
Sonra pişmanlıktan, insan içinde, gezemezsin.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Kayboldum, bu şehrin akşamlarında.
Bir ses, bir nefes arıyorum.
Tutku yok hiç, sevgileri ve aşklarında.
Bir yer, bir adres arıyorum.
Sevilmeye, layık olan yürekler.
Neden, hep böylesine ürkekler?
Bir hasat zamanı, bir bağ bozumu.
Yürekte eziliyor, aşkın üzümü.
Seninle ben, bak, aynı kadehte buluştuk.
Eridik, kıpkırmızı bir sevdanın, sıcağında.
Birbirimize karıştık, yandık ve tutuştuk.
Yok olduk, bittik, aşkın tutkulu kucağında.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL