İçimdeki umudu gözlerindeki gülümseme sağlamıştı bir anda…
Hep bastırdığım, sözde unutmaya çalıştığım duygularım tekrar kavuşmuştu Ruhuna…
Anlık da olsa yüzümde bir tebessüm ışıldamıştı…
Bir umuttu sadece işte…
Küçük ama güzel bir yanılgı…
Bu saniyeler uzun yıllara dönüşsün diye neler vermezdim bilirsin aslında,
Ama neyse…
Benim sevimsiz hayallerim yine gömüldü kalbime…
Tuğçe BAŞOL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
İçimdeki umudu gözlerindeki gülümseme sağlamıştı bir anda…
Hep bastırdığım, sözde unutmaya çalıştığım duygularım tekrar kavuşmuştu Ruhuna…
Anlık da olsa yüzümde bir tebessüm ışıldamıştı…
Bir umuttu sadece işte…
Küçük ama güzel bir yanılgı…
Bu saniyeler uzun yıllara dönüşsün diye neler vermezdim bilirsin aslında,
Ama neyse…
Benim sevimsiz hayallerim yine gömüldü kalbime…
Tuğçe BAŞOL
Aramıyordun onu, sormuyordun…
Ayrılmıştın ondan, niyetin kötü değildi belki,
Sadece bunalmıştın, uzak durmak istiyordun…
Arıyordu, açmıyordun, mesaj atıyordu her gün,
Cevaplamıyordun…
İşi uzatmayacaktın aslında ama
Sonra karar değiştirdin.
Seni seviyordu, âşıktı biliyordun…
O yüzden önemsemiyordun pek fazla…
Bir ara mesajlarını kesti.
Yokluğunu fark etmedin bile…
Sonra sana bir haber geldi :
“O öldü” !
Duydun, ilk önce inanmadın
“Yok be” dedin…
Ama merak da ettin, mesaj attın, cevap yok…
Aradın, ulaşamadın…
Soruşturdun biraz, gerçekten de doğruymuş…
“O” artık yaşamıyormuş!
Birden gözlerin doldu… Kalbinde bir sancı başladı…
Bir baktın ki hıçkırıklarla ağlıyorsun…
Onun yokluğunu fark etmiştin…
Aslında seviyormuşsun, neden ayrılmışsın!..
Sorup duruyorsun kendine,
Cevap bulamıyorsun kalbinde…
Ama her ne kadar göremese de
Onun istediği olmuştu sonunda!
Artık unutmayacaktın onu,
Unutamayacaktın asla!!!
Tuğçe BAŞOL
Bembeyaz açılan sayfaLarıma her gün yeni bir nokta yapıyorlar…
Kağıtlarım kararıyor yeniden
KurtuLamıyorum geçmişimden…
Kağıdı söküp atmak kolay geliyor aslında…
Ama ben atamıyorum, kıyamıyorum kimseye…
O noktaları silmeye çalışıp devam etmek istiyorum
Ama olmuyor…
Aklıyorum paklıyorum kendimi
Ama yine olmuyor…
Hergün başka bir yerden çıkıveriyor karşıma kandığım oyun !
Her yeni günümde huzurla kalkmama engel oluyor!..
Yeni aşkıma, yeni sevgime alet oluyor.
Yanımda olmasa bile hayatıma karışmaya devam ediyor.
Ortadaki suçlu ben miyim ?
Sadece inanmak mıydı suçum…
Bunun cezasını mı ödüyorum ?
Bilmiyorum…
Ve ben noktaları siLmeye calışıp,
Dileğimi bile tutmaya fırsat verilmeden
Mumları üflemeye devam ediyorum…
Tuğçe BAŞOL