Sevgiye Davet
Gelin gardaş olalım, sevgiden ağ kuralım,
Kini, nefreti tutup bir kenara atalım,
Muhabbet bir göl olmuş, biz dibine batalım
Diyirem, diyirem de yanım sıra gelen yok!
Dostu düşman bellemeyin, birbirize güvenin!
Arkası muhkem durur; insanları sevenin.
Yüreği rahat olur dost bağına girenin…
Diyirem, diyirem de yanım sıra gelen yok!
Ne istirsiz birbirizden? Niye töhmet edirsiz?
Demir mi ki Mevlana: “Siz benem işte ben de siz!”
Birbirize inanıp niye güman etmirsiz?
Diyirem, diyirem de yanım sıra gelen yok!
Aha sevgi, muhabbet, ahadır da kin, nefret…
Hele sen insanları sevmeye bir gayret et!
“Turan gardaş, o ki ele, sen bu yola devam et!”
Diyirem, diyirem de yanım sıra gelen yok!
Turan AKBULUT Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gülüm
Böylece bırakıp gitmek var mıydı
Beni öksüz koyup gittin be gülüm
Bilmem ki bu dünya sana dar mıydı
Beni de canımdan ettin be gülüm
Hoca şimdi Yasin okuyor gülüm
Ayrılık sinemi yakıyor gülüm
Güller senin gibi bakıyor gülüm
Toprak tenin gibi kokuyor gülüm.
Böyle mi sözleşmiştik biz seninle
Görenler halime acıyor gülüm
Uzanıp da silsene ellerinle
Gözyaşım kabrine akıyor gülüm
Hoca şimdi Yasin okuyor gülüm
Ayrılık sinemi yakıyor gülüm
Güller senin gibi bakıyor gülüm
Toprak tenin gibi kokuyor gülüm.
Ben bu ayrılığa hazır değildim
Beni sen habersiz koydun be gülüm
Ben bu yalnızlığa razı değildim
Gittin de içimi oydun be gülüm
Hoca şimdi Yasin okuyor gülüm
Ayrılık sinemi yakıyor gülüm
Güller senin gibi bakıyor gülüm
Toprak tenin gibi kokuyor gülüm.
Bir haber vermez mi insan giderken
Hasretin kalbimi sıkıyor gülüm
Ayrılık haberin geldi beklerken
Yollarım kabrine çıkıyor gülüm
Hoca şimdi Yasin okuyor gülüm
Ayrılık sinemi yakıyor gülüm
Güller senin gibi bakıyor gülüm
Toprak tenin gibi kokuyor gülüm.
Turan AKBULUT
Bayrak Ve Toprak
Vatan denmez, bir milletin kanıyla ıslanmadıkça toprak!
Can verilmez, o kanların rengine boyanmadıkça bayrak!
Bir milletin namusu, şerefi ve haysiyeti bayraktır.
Hürriyeti hak etmeyen milletin, bayrağı da tutsaktır!
Ezelden iki kardeş gibi sarmaş dolaş, bayrak ve toprak,
Kan dökmeden kurtarılmaz bir vatan, yalnızca ağlayarak!
Bu vatan evlatları, bayrak için seve seve ölürler,
Ondan alır rengini, kabrini süsleyen kırmızı güller.
Onun kızıl koynunda buluşur gökteki hilal ve yıldız,
Işıkları, bu mukaddes toprağa vurup akseder yalnız.
Ey güzel bayrağım! Mahşere kadar gökyüzünde dalgalan!
Damarımda böyle aktıkça bu kan, ben gölgenden ayrılmam!
Turan AKBULUT
Ademoğlu
Malîk-ül Mülk yaratır, seni bir tohum yapar,
Özünü nutfe yapıp, sonra dünyaya atar.
Toprağın olur anan, merhametle kuşatır,
Can suyu olur baban, büyütür insan yapar.
Hak Teâla yaratır, “Ademoğlu” der sana,
Sonra tutar indirir, meşakkat dünyasına,
Sen nefsini yerdikçe;nazar eder aslına,
O zaman erişirsin, insan olma vasfına.
Yüce Mevlâ çağırır, beş vakit huzuruna
Kâbe’ye nur indirir, dağıtır kullarına,
Sen yüzünü dönersen; o nur dolar bağrına,
Yıkar seni, arıtır, uzak eder nârına.
Turan sana kul olsa, başka bir şey istemez,
Servilere dal olsa, her rüzgârda inlemez!
Yol bilenler hep susar, herkese sır söylemez,
Hâl’den bî haber olan, Hak sözünü dinlemez!
Turan AKBULUT