Eğitim Sitesi

Sesleniş Şiiri

Sesleniş

Kaderim mi benim, hep hasret çekmek?

Yine gurbet bana can-diyâr oldu.

Sensizliğin acısı bilmiyor ki dinmek,

Aklım-fikrim benden hep firâr oldu.



Hayâlin çekilip gitmez karşımdan,

Yağmur isyân etti gözüm yaşından.

Beni benden alıp bu büyük sevdan,

Çepe-çevre sardı, sonsuz nâr oldu.



Say ki, bir gülüm ben, sensiz kurudum,

Mutluluğun yolunu bulamaz oldum.

Mahzun kaldım burada, gülmeyi unuttum,

Şimdi tek meşgâlem âh-u zâr oldu.



Dualar ettim hep yüce Mevlâ’ya:

Bir leke gelmesin bu temiz sevdâya.

Yüreğimde kanayan bu acı yaraya

Yine tek dermânım nazlı yâr oldu.



Bilmem ki, niye yook hayatın tadı,

Yüzümde neş’eden eser kalmadı.

Sensizken geçen her günün adı

Şu gönül hânemde, bin efkâr oldu.



Anla Kardelen’im, sevmişem seni,

Bu şiir sevdama bir şiâr oldu.

“Sensizim!” diyorsam, ölüyüm bil ki,

Sanki bu sokaklar bir mezâr oldu.

Ahmet YANIT Şiirleri

  

FERDA HOCAM ÇOK GÜZEL OLMUŞ 5-N 2022-12-20

neno seni seviyorum
2005-09-26

ipek çok güzel çok beğendim başarılarınızın devamını diliyorum tebrikler 2005-09-20

eylul cok etkıleyıcı mukemmel bır sıır daha ıyılerını beklıyoruz ahmet bey 2005-08-15

Yazılan son 4 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 4 yorum yazılmış.

Benzer Ahmet YANIT Şiirleri:

Beşinci Mevsim

Sonbaharda gelme bana…

Çehrende hüznün resmini görmeyeyim.

Daha ben seni sarmadan sıkıca,

Rüzgârların kollarına vermeyeyim.



Bana bir kış günü gelme…

Sana giden yollar hiç kapanmasın.

Ben seni görmeliyim yeşil göllerde,

O yeşil bakışların sakın donmasın.



İlkbaharda gelme bana…

Gözlerinin ışığı her lahzâ parlasın.

Yağmurlar yağmasın aşkın nârına,

Yüreğim senle tutuşsun, yansın.



Bana bir yaz günü gelme…

Varlığın bunaltmasın sakin ruhumu.

Beni gark etme hasret ateşine,

Ayaklarım hiç bulmasın ayrılık yolunu.



Öyle bir mevsimde gel ki…

O mevsimin efsûnuyla bir olasın.

Belki üşütürsün; yakarsın da belki,

Yağmurum da ateşim de sen olasın.



Ahmet YANIT

Ahmet YANIT

Tat Beni

Seninim işte al, ne yaparsan yap,

İster, aşk pazarına götür, sat beni.

Bütün ömrüm zaten hazîn bir kitap,

Bir de aşk acısına, hadi kat beni.



Gönlümdeki sarayın sensin sahibi,

Sarhoşum sayende, divâne gibi.

Sînene sar da şu aciz bedeni,

Durma aşk denizine kaldır, at beni.



Sen yoksun yanımda bî-çareyim ben.

Gece-gündüz adını hecelerim ben.

Gözlerimin içine bakıp yeniden,

Bir sevda nârıyla sarıp, kuşat beni.



Sensizliğin acısı bir dağ, sırtımda,

Yokluğun bir kor, gece boyu koynumda.

Bir ihtiras var şimdi dudaklarımda,

Daha fazla bekletme, hadi tat beni.

Ahmet YANIT

Malatya

Ben bilirim senin asıl yüzünü

Öyle sisli gözlerle bakıp durma!

Daha söylemedim sana sözümü

Hele bir dinle beni, Malatya…



Kaç sevdalı yürek söndürdün

O ışıl ışıl ışıklarının altında?

Söylesene, kaç aşkı maziye gömdün,

Kaç cinayetin failisin, Malatya?



Bir acı dağlarken şu garip sinemi,

Karşımda öylece duruşun var ya…

Sen ellere verdin emanetimi,

Sen vefasızsın, hayırsızsın, Malatya.



Şimdi savur aşkımın küllerini,

Tek bir zerresi kalmasın yarına.

Hadi dondur sevdalı gönülleri

Sana ancak bu yakışır, Malatya.

Ahmet YANIT

Sesleniş Şiiri