Seninle başım dert de benim;
Yazın başka, kışın başka yar.
Ne söylediğin belli değil;
Sözün başka, sazın başka yar.
Rüzgar olup esmiyorsun;
Yağmur olup düşmüyorsun!
Benim gibi sevmiyorsun:
Özün başka, yüzün başka yar.
Gam gasavet yüreğimde!
Esir kaldım gözlerinde yar.
Yürüyorum hala izlerinde;
Yolun başka, izin başka yar.
Yaşanmıyor sensiz bu şehirde!
Kul Okyay'ım düşmüş derde;
Aynı telden ama ayrı perde:
Hayal başka, gerçek başka yar.
Hanifi OKYAY 02.11.2017 / 09:09:
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Seyyah olup diyar-diyar dolandım
Her yaralı kulun derdine yandım
Yusuf gibi kör kuyulara atıldım
Yine de kimseye yar olamadım.
Yüce dağın başı kar ile buzlu
Engindeki yollar dumanlı tozlu
Ahbaplar oturmuş sağlı sollu
Bir köşede kendime yer bulamadım.
Kul Okyay bilir ki dünya yalan
Dünya değil belli sahtekar olan
Herkes dost ise kim sırtımdan vuran?
İblisten ayrı gezen kul bulamadım.
Hanifi OKYAY 08.11.2013 / 14:20
Hanifi OKYAY
Hasretin Göğsümü Delip Duruyor
Ağır-ağır bitip, tükendi sabrım:
Başa bela oldu, şu gönül ağrım.
Kor ateş içinde, yanıyor bağrım;
Hasretin göğsümü, delip duruyor.
---Bana gam yüküsün, ellere sefa!
---Bitip tükenmiyor, çektiğim cefa.
---Ne olursun gel, bir güne kıyda;
---Yalan dünya ömürden, çalıp duruyor.
Ardından akacak, gözde yaş kalmadı:
Ne belalı başım varmış, çilem dolmadı.
Çok tabipler gezdim, çare bulmadı;
Gençliğim baharında, solup duruyor.
---Kul Okyay gelmiyor, gidenler geri!
---Günbe gün sıkıyor, feleğin çemberi:
---Seni bu derde salan, vefasızın biri;
---Hayırsız karşında, gülüp duruyor.
Hanifi OKYAY 20.06.2020 / 15:32
Hanifi OKYAY
Gönül seyrana çıkmış da dağlar başına;
Bağında gülleri açmadı gitti.
Ömrüm sefalet içinde geçti de benim;
Kör talih kapımı canım çalmadı gitti.
Bastığım topraklar kaydı da altımdan
Tomurcuğum kuruyup düştü dalımdan,
Ne arayıp ne soran oldu halımdan;
Kader hiç yüzüme canım gülmedi gitti.
Uzadı yollarım da bitmek bilmedi.
Felek listesinden adımı bir an silmedi
Hep bekledim! Ama ey dost kimse gelmedi...
Gönül dağında karım canan erimedi gitti.
Okyayım bulanık sel gibi coşup çağladın!
Eller sefasını sürdü Ya dost de ağladım
Hep kendim çaldım yaren kendin oynadım
Gönül sazım düzen canım tutmadı gitti.
Hanifi OKYAY / 21,06,2011 / 11:18
Hanifi OKYAY