Şah Damarımdan Daha Yakınsın
Unutmam,
Unutamam,
Varlığımdasın,
Hep yanımdasın,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Var edenimsin,
Can verenimsin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
İşitensin, görensin,
Hep benimlesin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Sen Rabbimsin,
Sahibimsin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Göz verenimsin,
Söyletenimsin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Sen yarattın,
Sen donattın,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Sen lütfettin,
Sofralar serdin,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Unutmam,
Unutamam,
Her şey Sen’i andırır,
Aşkın ile yandırır,
Şah damarımdan
Daha yakınsın.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ya Vedud!
Kalbini Rahman’a,
Teslim eyledi,
Evirdi, çevirdi
Dile getirdi.
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Ben Sana muhtacım,
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Aşkına kurbanım.
Bu aşk her zerremi,
Şems eyledi,
Kül etti,
Gül etti,
Mecnun eyledi.
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Ben Sana muhtacım,
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Aşkına kurbanım.
Aşkına düşenler,
Bayram eyledi,
Yûnus bu aşka,
Hayran eyledi.
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Ben Sana muhtacım,
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Aşkına kurbanım.
Âşık aşkı ile,
Seyran eyledi,
Âşığı görenler,
Hayret eyledi.
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Ben Sana muhtacım,
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Aşkına kurbanım.
Anlaşılmaz kıldı,
Abdal eyledi,
Dilleri kalbine,
Aptal eyledi.
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Ben Sana muhtacım,
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Aşkına kurbanım.
Canını Canan’a,
Satar eyledi,
Seherlerde kuşlarla,
Zikir eyledi.
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Ben Sana muhtacım,
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Aşkına kurbanım.
Yûnus âlemleri,
Seyreyledi,
Aşkın semasına,
Urûc eyledi.
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Ben Sana muhtacım,
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Aşkına kurbanım.
Dilim tutuldu,
Kalbim söyledi,
Aşkın arşına,
Çıkar eyledi.
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Ben Sana muhtacım,
Yâ Vedûd! Yâ Vedûd!
Aşkına kurbanım.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Sevgini Bana Rızkeyle
Miskine açılır bir perde,
Nefsim esfel-i sâfilinde,
Cehennemin ta dibinde,
Ne olur Rabbim, sen affeyle!
Yüreğime hidâyet lütfeyle!
Sevgini bana rızkeyle!
O rızkı aşka kalbeyle!
Şiir biter, binler âminle.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Çanakkale
Nasıl harp,
Nasıl bir savaştır Çanakkale?
Şu gelen ordulara bakın hele!
Geçmek için Çanakkale’yi,
Son sistem donanmayla
Geliyor düşman askeri,
Yığılmış da yığılmış,
Haçlılar küçücük bir karaya,
En büyük darbeyi
Vurmak için İslâm’a,
Gelmişler bir araya,
Sarf ediyorlar bunun için,
Arsızca bir gayret,
Bu millet şehit olur,
Gazi olur da teslim olmaz,
Anlayamamışlar hayret!
Ne vahşice bir saldırı,
Sanki yitirmişler insanlığı.
Adı medeniyet,
Hakikatı deniyet,
Arıyorlar rezaletten mürekkep
Zillette izzet,
Lisanlar, simalar farklı olsa da
Gayeleri bir, bu elbet!
Sineye değil, tüm bedene dolmuş
Asırlardır biriktirdikleri kinleri,
Mermi olmuş, top olmuş,
Terk ederek gelmişleri inleri,
Güya yıldıracaklar müminleri,
Ufukta şimşekler, yıldırımlar
Birbirini kovalar,
Toplar, bombalar,
Mehmetçiğimin göğsünde patlar.
Nefis, nefis
Nefes, nefes
Çanakkale ölüm saçar,
Lağım lağım,
Adım adım,
Mevt insana kucak açar.
Ölüm haykırıyor yer,
Ve ölüm yağdırıyor gök,
Ey hain, kalleş er!
Ve ey hayasız, necis el!
Kolaysa gel,
İmanı Mehmetçiğimin
Yüreğinden sök!
Yerden ordu,
Denizden donanma,
Ve havadan sayısız uçakla
Kusuyor Haçlı içinde ne varsa,
Yılar mı Mehmetçik?
Kalbindeki imanla,
Koşuyor şehadete,
Bu büyük ihsanla.
İşte bu nesl-i Kur’an,
Biliyor ne demek vatan,
Yerleşmiş yüreğe hakiki iman,
Bedir yeniden sahneleniyor sanki inan.
Baksana nasıl uçar?
Eller, gözler
Kulaklar, ayaklar
Kollar ve başlar
Şahit bu ruha dağlar, taşlar
Hak deyu uçan kuşlar,
Yalnız rükûda eğilen başlar.
Ey hak davanın eri,
Ey Muhammed neferi,
Sen feda ettin kendini,
Ne şerefli kanın var ki,
Bayrağa verdi rengini,
Sen ki göğsünü siper ettin.
Atanı üzmedin,
Vatanı çiğnetmedin,
Ezan dinmez dedin,
Bayrak inmez dedin,
Allah için can verdin,
Gül kokulu Resûl’e erdin,
Bu vatanı bize emanet ettin,
Emanetin emin ellerde bilesin.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
