Yerde emekle dokulu kilim.
Ortada sofra.
Duvarda kıldan heybe.
Sofrada Can Yücel.
Ev halkı.
Köy diyorlar.
İnsan diyorlar.
Bu çocuk,bu çocuk!
İşte kıldan ipliklerle dokuyacak büyüyünce.
Rengarenk.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bekledikçe seni ben bir tarihin ardından.
Gelmez güneş gibidir ellerinde elbisem.
Güneşler yaktım sana.
Olmayacak duana.
Çiçeklerle donattım.
Güllerini bu yarda.
Vatan vatan dolaştı düşünceler beynimde.
Yağmurların sesiyle.
Geldi aklıma ömrün.
Bir daha unutmadım.
Sözlerini kirada.
Kirazlar gibi açtı.
Gözlerin ocağında.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Bülent Tüsen Kısa Şiirleri 124
Artık!
Ben meraların çocuğuyum artık.
Bülent Tüsen
Anlayamaz
Kendi kendini inkar eden
Tipler
İnsanın varoluşunu anlayamaz
Bülent Tüsen
Çağında
Çoğu genci erken emekli ettiler.
Düşünmediler mi işgücünün azalacağını verimlilik çağında?
Bülent Tüsen
İnsan
Tende zahir yaratılmış
Tene yansıyan ruhla güzel
Bülent Tüsen
Unutmuşsa
Zenginin midesine giren bazı yiyecekler
Fakirin midesine girmez
Zengin düşünmez bunları
Yüreğini unutmuşsa
Bülent Tüsen
İnsan
İnsan derdi bitmez varlık.
Bülent Tüsen
Olmadın
Bu da oldu Bülent
Ne amir oldun
Ne memur
Olmadın
Bir yerleşim yerinin
Her yerinde olmak için
Dolanan
Bülent Tüsen
Ben Onları
Unut artık her şeyi.
Sevgilim bile olamadılar.
Onlar kadın değildiler.
Severken ben onları.
Bülent Tüsen
Karanlıktır
Karanlık işlerin
Karanlıktır tipleri
Bülent Tüsen
Makyajlı Kadın
Sen çoban olmadın
Makyajlı kadın
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Küçük İskender'e
Sana mı ezanlar.
Ezan sesleri.
Altında İstanbul'un.
Bir göğe bakışlar.
Gözlerin kapandı.
Dünyaya.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN