Para
Olmayanı olmuş gibi gösterir
Hayaller kurdurur falınan para
Ya bir eşe ya da candan bir dosta
En güzel hediye gülünen para
Borçluysan yaşama çekilir fişin
Dostun feryat eder, bağırır eşin
Bir yerden gelirin veya bir işin
Yok ise ödenmez alınan para
Zenginsen fakirim diyorsun niye
Paran var saklarsın borç ister diye
Toplumda cimriyi alırlar tiye
Ortaya çıkınca bilinen para
Felaket olmuşsa bir çare ara
Devlet yardım edip sararsa yara
Rahatlatır halkı sokmuşsa zora
Faiz ile borcu silinen para
Var ise bir arsan mütahit baksa
Yada bir mirastan paralar aksa
Milli piyangodan totodan çıksa
Ne kadar tatlıdır balınan para
Esnaf kan ağlıyor hafifçe dokun
Kızgın vatandaşa hiç değme sakın
Nasılda zoruna gidiyor bakın
Vergi diye halka salınan para
Her şey para ile olmaz ne dersen
Sağlığın düzelmez bedel ödersen
Canbaba yemeden göçüp gidersen
Geçmez akçe olur pulunan para
Ahmet Canbaba
Ahmet CANBABA Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Tutsak Ettik Kendimizi
Bir sis,
Bir duman.
Güneş başını çıkarıyor dağlardan.
Işığa pusu kurmuş beyinler.
Maviler bulanık,
Maviler dertli.
Okyanusları bir çekebilsem diyorum kıyıya.
Yıkasam diyorum kirlenmişliğini karaların,
Ama olmuyor‘ki..
Durgun maviliklerde beyaza dönmüş ölüm.
Martılar sörf yapmıyor rüzgarların kanatlarında
Denizin yükselmiş ateşi
Deniz hasta.
Yok ‘ki yüreğinde bir çiğ tanesi serinliği.
Açıklarda bir gemi sintinesini boşaltmış
Dikmiş gözlerini mat ve kirli
Bir yağ tabakasının üstündeki
Karpuz kabuklarına, teneke kutulara.
Bir adam bakmakta denize
Dalgın ve düşünceli.
Allah kahretsin der gibi iki eli.
Konuşuyor kendi kendine sallayıp başını.
Adam hasta,
Yok aşklarına filiz veren sürgünler.
Rüzgarlar pişman dağ başlarından geldiğine
Şimdi şehir kirliliğinde solukları
Bir başka kokar.
Rüzgarlar hasta,
Bitmiş tükenmiş kıyılarda.
Dalgakıranların başına konmuş martılar
Can çekişmekte çoğu.
Kıvrılıyor bedenlerine düşmüş
İncecik boyunları.
Kuşlar hasta
Sanki ölüm uykularında.
Bir ressamın fırçasından çıkmış yorgun
İşlenmemiş sevaplara kurban doğa.
Şimdi her şey kendine sığıntı,
Şimdi her şey kendi kapanında tutsak.
Ve biz bunu ‘da başardık diyorum,
Boğduk denizi kendi sularında.
Ahmet Canbaba
Ahmet CANBABA
Veda
Kıyısından geçtim
Dalgın bakışlarının.
İçim ürpererek
Bir sabah ayazı gibi,
Çıkıp gittin yalnızlığımdan.
Bil ki;
Sevgilerde sancır,
İnsan yüreğine de
Göz yaşı düşer.
Ahmet Canbaba
Ahmet CANBABA
Para
Olmayanı olmuş gibi gösterir
Hayaller kurdurur falınan para
Ya bir eşe ya da candan bir dosta
En güzel hediye gülünen para
Borçluysan yaşama çekilir fişin
Dostun feryat eder, bağırır eşin
Bir yerden gelirin veya bir işin
Yok ise ödenmez alınan para
Zenginsen fakirim diyorsun niye
Paran var saklarsın borç ister diye
Toplumda cimriyi alırlar tiye
Ortaya çıkınca bilinen para
Felaket olmuşsa bir çare ara
Devlet yardım edip sararsa yara
Rahatlatır halkı sokmuşsa zora
Faiz ile borcu silinen para
Var ise bir arsan mütahit baksa
Yada bir mirastan paralar aksa
Milli piyangodan totodan çıksa
Ne kadar tatlıdır balınan para
Esnaf kan ağlıyor hafifçe dokun
Kızgın vatandaşa hiç değme sakın
Nasılda zoruna gidiyor bakın
Vergi diye halka salınan para
Her şey para ile olmaz ne dersen
Sağlığın düzelmez bedel ödersen
Canbaba yemeden göçüp gidersen
Geçmez akçe olur pulunan para
Ahmet Canbaba
Ahmet CANBABA