Ölüm Ve Unutulmak
sevmek bazen hançer olup saplanır yüreğine
yaşamak zor gelir bazen ölmek istersin içten içe
dünyanın gerçek olmadığının farkında olsan bile
her nefesini bu dünyaya harcarsın ya işte
ömür yaşadığın kadar değil hatırlandığın kadardır
sevgi olmadan yaşayan insan kuru bir kalabalıktır
ölmek kara toprağın altına girmek değil
girdikten sonra ebedi unutulmaktır
söyle be fani en içten
yardım ettin mi derinden
yapmadıysan düşün ve endişelen
sen yaşadınmıki sahiden
o kara toprağın altında bağırsan bile
duyan olmaz boşuna ümit etme
sen bu dünyada duyuracaktın sesini
gelen olmaz boşuna bekleme
unutulmak kadar acı birşey yok bu evrende
öldükten sonra hatırlansan ne çare
iş işten geçti bir kere
ÖLMEK UNUTULMAK DEĞİLDE UNUTULMAK ÖLMEKTİR....
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Geceye Düşen Yıldız
Uzaklarda arayıp, yakınlarda kaybetmek
Bir kağnının sırtında yüzerek yaşamak gibi
Sular ardında kapalı taştan oluklar
Yolların çevresinde yorgun bir atmaca
Güz vurunca çarkını demir sarnıca
İçimde kelebekler zamana dökülürdü
Dem vaktini arayıp Mecnun gibi çöllerde
Nice gonca güller geçti dimağımdan
Adımın sensiz anıldığı zamanlarda
Mevsimlere uğrayıp , takvim yaprağından
Vakitsiz gecelerde bağışladım ismini
Gözlerin uzaktan gözlerime dokundu
Göğsüme saplanıp, kaderime vuruldu
Yasaksız geceler bağlanır şimdi
Sözcükler şiirlere hangi vakit bürünmüş
Kutupsuz çizgiler belirdi gözyaşlarımda
Soğuk bir nefesti içimde yayılan
Yaşamayı tatmak kırık parçalarda
Köprünün sonuna uzanan izler
Teslimiyet duygusu ruhun ön saflarında
Kusursuz bakışlarda yaklaştım sana
Masumane kelimeler döküldü dilden
Sayfalar uzanıp gecenin ışıksız yollarına
Bir kalemde yaşayıp yazdım hayatı
Sen kalbe düşen son kurşun izi
Göklerin mavisinde yüreklere dokunan
İçinde bir sır gibi sakladın bizi
Söylesene zamana sığabilir miyiz?
Renklerin uyumu tonundan belli olur
Rüzgarlar dünyaya kök salmak için
Gölgeler doludizgin adımlar salarken
Kayboldum şehrin karanlıklarında
Perdeler ardında güneş yüze görünmek için
Gözlerine dokunmak için uzanırdı ellerim
Buluştu yalnızlığın talihsiz sokaklarında
Umuda saplanıp yaşadım seni
Ellerini aradım şafaklara bürünüp
Dikenli yolların bodrum katlarında
Saklandım görüntülerin yamaçlara vurduğu
Sessizliğin hakim vurgunlarından
Uzun bir mektupta ismini bağışlayıp
Hatırladım yolun sonuna yaklaştığımı
İsimsiz
Haber Ver Geleyim.özledin Be Anne.
BUGÜN YİNE HÜZÜNLÜYÜM BE ANNE
YÜREĞİMDE BİR ÖZLEM, SARIYOR HER YANIMI
ÜŞÜYORUM, TİTRİYORUM TİPİDE KALMIŞCASINA
SIĞINACAK BİR KAPI ARIYORUM ANA KUCAĞI GİBİ.
BAKIŞINI ÖZLÜYORUM ŞEFKAT DOLU
YÜZÜNÜ ÖZLÜYORUM,TEBESSÜMLÜ
KOKUNU ÖZLÜYORUM, MİSKİ AMBER
ARIYORUM SENİ, NEREDESİN BE ANNE
BAK YİNE TOPLANDIK SENİN İÇİN
GÜL KOKULU YEŞİL BAHÇENDE
HABER BEKLİYORUZ UÇUŞAN KUŞLARDAN
ÇOK'MU UZAKLARDASIN HABER VER BE ANNE
RÜYANA YATIYORUM,CEMALİNİ GÖREYİM DİYE
KIMILDAMIYORUM HABERSİZ GEÇERSİN DİYE
UYANMIYORUM GÖRMEDEN GİDERSİN DİYE
ÖZLEMİN UZADI DAYANAMIYORUM BE ANNE
SANA HABER VERMEDEN GİTMEM DERDİN
HER GÜN TEKRAR EDER GÜVENCİMİ YİNELERDİN.
ŞAHİDE GEREK YOK, SÖZÜM SÖZ DERDİN.
SÖZ VERDİN ! NİYE GİTTİN BE ANNE.
ÇOK'MU UZAKLARDASIN, HABER VER GELEYİM
GELMİŞKEN SENLE, BABAMI GÖREYİM,
ÖZLEMİŞİM KOKUNUZU İÇİME ÇEKEYİM
ÇOK GÖRME BANA ÖZLEMİŞTİM BE ANNE.
UĞUR OĞLUN KÖLE OLUR,YOLUNA
DAYANAMAZ SENİN O ŞEFKATLI KOLUNA
UÇAN KUŞTAN HABER SORAR ÇOĞUNA
HABER VER GELEYİM ÖZLEDİM BE ANNE.
İsimsiz
Kelebek
Uçuyorsun dallara,
Ordan oraya,burdan buraya.
İşte geldin koluma,
Ne oldu şimdi kelebek,
Gelmiyorsun bana
Yoksa küstün mü bana?
Böyle olmadı ama.
Sen benim en iyi arkadaşım,
Kelebek
İsimsiz