Öldü Sayarım
Nasıl kaldırır bilmem,bunca vebali!
Silindi gözümden, düştü hayali!
Şu perişan halime,güler ahali;
.....Beyhude geçmiş ömrüm,yanar ağlarım.
.....Bundan sonra ben o yari,öldü sayarım.
Melek yüzlü şeytanmış,nasıl aldandım?
Mah cemaline ya dost,vurulup yandım!
İnandım bir sözüne,benimdir sandım;
.....Beyhude geçmiş ömrüm,yanar ağlarım.
.....Bundan sonra ben o kızı,öldü sayarım.
Yanan yüreğim alev-alev,kor olsa bile!
Kan ağlayan gözlerim,kör olsa bile!
Ne bir yalanım var ya dost,ne de bir hile;
.....Mecnun gibi kul Okyay'ım,döner ağlarım.
.....Bundan sonra ben o yari,öldü sayarım.
Hanifi OKYAY 08.08.2017 / 23:20
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Savurup Durur Yel Beni
Ben çekmezdim gurbet elin kahrını!
Diyar-diyar sürgün etti el beni.
Dünüp bakmaz'iken karlı dağına!
Muhanete muhtaç etti dil beni.
Göz koyarlar ekmeğime aşıma:
Dönüp-dönüp baktım gardaşıma!
Diyemem derdimi bir sırdaşıma;
Can evimden vurur-vurur yer beni.
Kader alıp beni, yabana saldı:
Gönül huzur için, hayale daldı!
Nazlı yardan bir umudum vardı;
Oda yerden yere vurdu-vurdu beni.
Kul Okyay'yım garip gurbet elde.
Bazen vaha da bazen çöllerde;
Dolanır dünya denen alem de!
Savurup duruyor yel beni-beni.
Hanifi OKYAY 03.01.2018 /14:30
Hanifi OKYAY
Hayal Oldu Sevdiğim
Bu baharda,açmaz oldu gülümüz;
Ne olacak benim halım sevdiğim.
Gene mi hüsrana çıkar yolumuz?
Mert dayanır namert kaçar sevdiğim.
Başına dolayıp da allı basmayı
Adet ettin sırra kadem basmayı
Gene mi terk ettin dostu sılayı
Ümitlerim hayal oldu sevdiğim.
Gene sürdün beni yüce dağlara
Ne farkın kaldı senin düşmanla
Hoyratlar mı girdi gönül bağına?
Duygularım isyan eder sevdiğim.
Yandı bağrım yanar aşkın elinden
Bana ne fayda var elin gülünden
Kurtar kul OKyayı alem dilinden
Al hançeri vur sineme sevdiğim.
Hanifi OKYAY 10.11.2019 / 10:00
Hanifi OKYAY
Turnam Yare Söyleyin
Turnam selam söyleyin, o nazlı yare!
Gayri bu hasretten, yorulmuş deyin.
Tükenmiş umutları da, biçare kalmış;
Hasret ateşiyle de, kavrulmuş deyin.
Görmüyor gözleri kendi önünü!
Kaybetmiş sahrada, naçar yönünü.
Yetmez mi? Bıraksın artık nefret dilini;
Sözlerin kurşun gibi, vurmuş deyin.
Yıllarca beklerken kayıp olmuş neşesi!
Ne derdi bitiyor, ne bir gün çilesi:
Bu dünyada kalmamış hiç hevesi;
Meyve veren dalları, kurumuş deyin.
Hanifi OKYAY 18.01.2017 / 14:15
Hanifi OKYAY
