Tuana İrem şiir çok güzel çok sevdim.Elif KAYA çok güzel şiirler yazıyor.İnsanın okuyunca ağlayası geliyor.Okuyunca çok duygulandım. 2018-03-16
Öksüz
Annem hani seninle acılar yaşar ağlardık
Bazen aç bazen tok yatardık
Birbirimize sarılır saatlerce kalırdık
Yüreğimiz dağlanırdı korkudan susardık
Sen kollarına alır sıkıca sarardın
Melek olur ninni olurdun
Gözlerin ilaçtı derdime çare olur
Huzur olur güven olurdun annem
Hani beni bırakmayacaktın söz vermiştin
Bir gün hiç bir şeyi düşünmedin öylece gittin
Beni kime bıraktın kime güvendin
Sensiz ne yaparım nasıl yaşarım
Ortaya bırakıp gittin ya annem
O gün ben öksüz yetim kız oldum
Kendimi yıkayamadım tarayamadım saçlarımı
Böcekler olmuş kestiler
Bazıları uzun bazıları kısa
Yetimin saçı böyle olurmuş biliyor muydun
Kazağım sökük şalvarımın dizi yırtık
Çorabımın da ökçesi delinmiş
Ayakkabılarımla çok dolaşmışım bilmeden uçları açık
Öksüzün üstü başı böyle olurmuş biliyor muydun annem
Şimdi yatağımda senin kokun yerine ıslaklığın
Sıcaklığın yerine kabus ve öksüzlüğüm var
Çocuklar söyledi kötü kokuyormuşum
Yetimlerin kokusunu biliyor muydun annem
Bayram geldi annem birileri fistan aldı bana
Sevapmış bayramda öksüz giydirmek
Bir de ayakkabı vardı biraz büyüktü ama olsun açık değiller
Elime şeker de verdiler anlamadın tadını yoktu ki
Yetimlerin bayramı buruk yüreği yanık olurmuş
Şekerleri şekersiz olurmuş biliyor muydun annem
Bu gün okul açıldı defter kalem çantam var
Komşular verdi çocukları kullanmıyormuş
Önlüğümü giydim tam bana göre oldu
Bir saçlarıma takacak kurdelem
Birde kurdele takacak saçlarım yok
Hani kesmişler di ya tutam tutam
Okulun bahçesi tıklım tıklım
Anneler babalar çocuklar
Bir köşeye çekildim sessizce seni babamı aradım
Ne gelen var ne giden
İçime akıttım gözyaşlarımı
Biliyor muydun böyle olurmuş yetimin ilk okul günü annem
Beslenme dersimiz var arkadaşlarım açtı oyalı peçetelerini
Pasta börek çörek sütleri var
Ben açamadım naylona sarılı akşamdan kalan ekmeğimi
Usulca çantama koydum ben acıkmam dedim
Başımı sıraya yasladım öylece için için ağladım
Bak böyle oluyor yetimin beslenmesi biliyor muydun annem
Anne bu gün bir el uzandı okşadı saçlarımı
Kucakladı sıkıca sarıldı gözlerimin içine baktı
Bir an seni sandım sokuldum sarıldım
Öyle kalmak istedim sonsuza kadar
Geri çekildi kollarını çekti öylece kalakaldım
Bu kadar olurmuş öksüzün sevinci annem anladım
Anne yine sağnaklar yağıyor şimşekler çakıyor gök gürlüyor
Kimse korkma geçecek demiyor koynuna almıyor
Ben yağmur altında şimşek parıltısında yalnız
Gözlerimi kulaklarımı kapadım
Başımı dizlerimin arasına sakladım
Sensiz korkuyorum seni istiyorum annem
Anne ağlamak istiyorum hıçkıra hıçkıra sonra vazgeçiyorum
Gözyaşımı yüreğime akıtıp saklıyorum
Yalnız olduğumda ağlıyorum
Korkuyorum sana kızacaklar
Bu öksüzü neden nasıl kime bıraktın
Annem seni çok özledim
Yanında olmak o toprağın altında da olsa
Koynunda uyumak istiyorum
Annem seni çok özlüyorum
Elif Kaya
Elif KAYA Şiirleri
Yazılan son 4 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 4 yorum yazılmış.
Benzer Elif KAYA Şiirleri:
Akşamlar vardı eskiden
O akşamlarda insanlar çocuklar vardı
Masallar misaller anlatılır bilmeceler sorulurdu
Bazen bir taklit bazen harbiden bir şaka yapılırdı
Her şeyin tadı vardı o zamanlar
Ocakta kocaman bir kütük bir de sıcacık yürekler vardı
Bir çıra bir fener bir de gülen yüz aydınlatırdı
Büyükler vardı söz anlatır söz dinletir
Küçükler vardı söz söyletir söz işitir
O zaman dost yürekler vardı
Evler vardı kerpiçten kapı pencere tahta
Kırk kilitli çelikten değildi duvarlar
Kuzular da kurttan değildi o zaman
Çocukların bezden topları servi dalından atları
Tahta arabaları papatyadan taçları vardı o zaman
Çelik çomak oynarlar ip atlarlardı
Toz toprak içinde bahar kokan dağlarında
Çocukların çocuk gibi hayatları vardı o zaman
İnsanlar kalabalıklar içinde yalnız değillerdi
Arsızlıktan korkar hırsızlıktan utanırlardı
Hırlı ile hırsız ayrılırdı o zaman
Bir kahve vardı
O kahvenin de kırk yıl hatırı vardı o zaman
O zaman hayat vardı yaşamak vardı
Şimdi hepsi mazide kaldı
Mazide geçmişte kaldı bu zaman
Elif KAYA
Yakıştık Ölüme
Nasıl da yakıştık ölüme
Nasıl da alıştık
Nasıl da çatıştık kaderle
Nasıl da rahatladık
Her gün her yerde kazalar
…..yönünden …..plakalı araç
…..mevkiinde ….yaptı
…..kişi öldü … kişi yaralı
O an belki duyar belki duymayız
Belki görür belki de görmeyiz
Nasıl da yakıştırdık ölümü herkese
Beş onbeş yirmibeş yaşında
Kırk yaşında yetmiş yaşında
Herkese her an her yerde yakıştırdık
Zamanı dedik ölümün zamanı
Ekmek yemek su içmek kadar doğal saydık
Hiç sormuyor sorgulamıyoruz
Sorarsak da cevap vermiyoruz
Bir de suçu kadere yükledik mi
Vicdanımız öyle rahat öyle rahat ki
Değmeyin keyfimize
Neden … yapılmadı ….bakılmadı
…. İzin verilmeseydi ….olsaydı
Bunları konuştuk
Sadece konuşmak için
Ne sorduk ne cevap verdik
Çünkü gönlümüz rahat
Suçumuz yok ki
Kabahat kaderin
Kaderinde böyle yazıyormuş
Kaderden kaçılmaz ki
Kader doğmadan yazılırmış
Biz çok masum ve günahsızız
İnandırdık ya vicdanımızı
Biz çok çok rahatız
Geçmiş olsun diyoruz
Ya … olsaydın ya … kalsaydın
Ya …seydin ….dın …din ….
Şükret haline …
Kaderinde bu varmış
Suçluyu bulduk bir kere
Biz sütten çıkmış ak kaşık
Bu yüzden çok rahatız
Baş sağlığı diliyoruz
Emir Allahın (kaderin)
Başın sağ olsun
Allah başka acı göstermesin
Allah sabır versin
Oysa ateş bir kere düştü mü bir yere
Bir daha sönmez asla
Yandıkça yanar korlanır
Korlandıkça yakar kavurur
Suçu kadere atar
Üstüne bir de dilekler tutar
Sustururuz vicdanımızı
Oysa bir sorsak nedenini
Bir anlatsak kendimize
Hep boşuna konuşmak yerine
Bir kere dolusuna bir şeyler yapsak
Kandırmasak bizi
Neden öyle kolay öyle basit ki
Kaderin değil de bizim suçumuz olduğunu
Bir itiraf edebilsek bize
Bir bulsak o yüreği ömrümüzde
Ölümü bu kadar yakıştırmayız
Bu kadar suçlamayız o masum kaderi
Bu kadar kandırmayız o gariban vicdanımızı
Bu kadar ucuz sanmayız insan hayatını
Bu kadar basit harcamayız canlarımızı
Bu kadar değersiz kılmayız kendimizi
Sadece vicdanımızı özgür bıraksak
Kandırmasak onu yön bulur kendince
Çözeriz tüm bu sorunları
Bu kadar kolay benimsemeyiz ölümü
Kafa tutarız o yollardaki her metreye gizlenmiş canavara
Elif KAYA
Küçücük bir kız vardı mavi iri gözlü
Evin gözbebeği
Yıllar geçti kocaman gelinlik kız oldu tam onbeşinde
Büyükler karar verdi anlaşıldı altmışında dedeyle
Hayır olmaz dedi kim dinlerdi ki onu
O da kaçıverdi öylesine yirmisinde delikanlıya
Büyükler söz verdi namus temizlenecekti
Yoksa ne derlerdi konu komşuya
Nasıl bakarlardı elalemin yüzüne
Bir candan daha değerli değillerdi ama
Namus vardı ya ortada
Aradılar buldular haber saldılar töreden
İnanmadı biliyordu da inanamadı
Nasıl kıyarlardı ki gözbebeklerine
Kardeşi geldi yanına elinde kocaman bir hediye
Aslında şaşırmadı da inanamadı
Hadi gezelim biraz bahçede kiraz toplayalım dedi
Hayır demedi olacakları bile bile
Kardeşi oracıkta verdi hediyeyi
Yirmibir bıçak darbesi tam can evine
Yalvardı bebeğime vurma kıyma ona
Korumaya çalıştı olabildiğince
İki ay sonra bir kızı olacaktı
Kim dinlerdi ki onu töre namus varken
Bir köy yasta kuşlar ağaçlar yasta
Kirazlar kan ağladı bu acımasızlığa
Haber saldılar babaya namus temizlendi töre kazandı
Yürekten midir bilinmez ama
Kime ne ki can benim töre benim namus benim
Lanetler olsun böyle töreye böyle namusa
Elif KAYA