Öğretmenim Şiiri

Beni mi Buldun...

Ağardı saçlarım oldum ihtiyar
Saçını ağartacak beni mi buldun
Mutluluğum değil kederim oldun
Keder çektirecek beni mi buldun

Gülmedi yüzüm ağladı gözüm
Ben şairim çileli sözüm
Bahtım kara gülmedi yüzüm
Bir tek üzecek beni mi buldun

Ben seni ben gibi insan sandım
Hep yalan riyakar sözüne kandım
Hasretin ateş korunda yandım
Bir tek yakacak benimi buldun

Sanma mutluluk verip de güldürdün
Rakıya şaraba düşürdün
Yaşatmadan beni hep sen öldürürdün
Ecelin olacak benimi buldun...

Kederli Şair Mehmet 23

İsimsiz

Tövbe Kapısı

İşlediğim günahlar ağır geldi bana
Bir silkindim ölümü hatırlayınca
İşte o kabir azabı var ya
Götürdü beni tövbe kapısına

Kabir azabı başlangıcı oysa
Asıl azap kıyamet kopunca
Cehennem var mahşerden sonra
Tövbe kapısı tek umut bana

Yaptıklarıma pişmanım oysa
Bu şekilde ölmek azap getirir bana
Bu günahlar korku verir bana
Af diledim tövbe kapısında

Genç yaşta uydum şeytana
Düşürdüler beni tuzağa
Şimdi gidiyorum tövbe kapısına

İsimsiz

Kardeş...

Bıraktık her şeyi şehre geldik
O güzel günleri unuttuk kardeş
Hileyi hurdayı hep burada bildik
Şehirde eridik bittik be kardeş

Birini birinden üstün gördüler
Müteahhitler harçsız duvar ördüler
İşçisinin mazlumun hakkını yediler
Hakkımızı yedirip sustuk be kardeş

İşçiler zor ediyor ayın başını
Mazlumlar siler hep gözyaşını
Altından yaptırır mezar taşını
İşverenler yakayı bırakmaz kardeş

Etmedim mazluma asla ihanet
Eyledim garibe bende merhamet
İyi niyetten kaybetti Mehmet
Mazlumun ahını almadım kardeş

Hep cefa çektik gülmedi kader
Hayatımız oldu bize hep keder
Güvenme kimseye hep heder eder
Güvenimiz kimseye kalmadı kardeş

Fakiriz diye yok barakamız
Çok şükür bozuk değil kanımız
Hep darbelerle dolu bu sol yanımız
Yaralıyız ölmeden öldük be kardeş...

Kederli Şair Mehmet 23

İsimsiz