Nicedir
almıyordu
annem istediğim oyuncağı.
İsteyerek bakıyordum.
Geçerken.
Vitrinin önünden.
Ne kadarda çok isterdim
oysa
arkadaşlarımın görmesini.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Beceremedim bir türlü araba sürmeyi.
Bu yüzden hep sürmeyi bilenler taşır beni.
Pazara gün vakti.
Pazarcılık yapıyorum merkezi pazarında şehrin.
Sabahleyin gidip, akşama geliyorum.
Sağolsunlar taşıyanlar.
Bir türlü anlatamadım kendime.
Nereye varacak bu işin sonu.
Gerisini siz düşünün.
Elbette çıkacaktır taşıyanlar bir ömür boyu.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Mandalla asmışsın elbiseni.
Hâlâ sallanan sensin.
Kurumak için asılan.
Elbise alınır,toplanır.
Sen sana verilir.
Tekrar.
Giyildikten sonra.
Yaşamaya başlar sokaktaki yüz.
Tat erir yaşamaya.
Kökle.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Yetiştirme yurdunun
duvarları arasında
hayaller kurar
evi olmayan çocuk
her gün
aynı binada
olmanın verdiği
yalnızlıktan.
Annesinin
olmasını
ister
Her yalnız hissettiğinde kendini.
Elele tutuşmuş çocuklar görür.
Anneleriyle.
Çocukları
yüzünde
taşır.
Ömründe hüzünle.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN