Nasip
Yanarsa kimsesize, yüreğin ta derinden,
Sızlarsa duyguların hassas, ince yerinden,
Dökülürse gözyaşın, mazluma kederinden,
İnsanlıktan nasibini biraz almış olursun.
Hasta ile dertleşip, sabahı bekliyorsan,
Gözlerinde uykusuzluk, sitemi saklıyorsan,
Geçmek bilmez zamana, sabrını ekliyorsan,
İnsanlıktan nasibini biraz almış olursun.
Yaşlının dayanağı, hem de fer ol gözüne.
Moral bulsun yaşamı, takat insin dizine.
Başarırsan mutluluğu, değişirsen hüzüne,
İnsanlıktan nasibini biraz almış olursun.
Derman olsan, yokluktan çaresizin derdine,
Dua ile ilmek, ilmek sırat dokur önüne.
Sermayen dolu olsun, lazım mahşer gününe.
İnsanlıktan nasibini biraz almış olursun.
Sadakatsiz gönüller neyler namazı, hacı
Kişinin gönlündedir kabesi hem miracı.
Arz eyleme Rabbinden, ne tahtı, ne de tacı.
İnsanlıktan nasibini biraz almış olursun.
Abdulkadir Nur GÖRDÜK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Resmin Efendisi
Resmederken hayalini, önündeki perdeye
Dökülür iç dünyası, fırçayla tuvaline.
Renk cümbüşü yaratan, duyguların savaşı
Çalışma bittiğinde, döner eski haline.
Bulutlarla kaplanmış, dağların dorukları
Ayrılmaz dost misali, bir kır manzarasında.
İçindeki fırtınanın, dış dünyayla uyumu
Bir siyah, bir de beyaz, iki renk arasında.
Yetersiz kalınca söz, coşkuyu anlatmaya
Kalem başlar çizime, gönülden kopanları.
Fırçadan dökülen ruh, can katarken resime
Manzaranın derinliği, kuşatır yapanları.
Sanatçısı tarafından, dünyaya gönderilen
İnsan denilen varlık, bir sanat şaheseri.
Mücevherin değerini, ancak sarrafı bilir
Kaynağından el almış, eser çizer eseri.
Tasarımı yapılmıştır, önce onun kalbine
Sen sanırsın ezber çizer, panosuna resmini.
Yansıması dışa vurur, fırçanın izlerinde
Ressam, kendi gölgesine sade yazar ismini.
Saygılarımla.
Ekim_2008
(Değerli dostum Ressam Ahmet BENLİ ye ithafen, O nun şahsında tüm sanatçılara)
Ecz. Abdulkadir Nur GÖRDÜK
akadirgorduk@yahoo.com.tr
Abdulkadir Nur GÖRDÜK
Kızkulesi
Dalgaların arasında,
Kızkulesi kimsesiz,
Issız ve yalnız durur.
Karanlıkta dönemeçler,
Gece rehberi fener.
Kızkulesi’nde gurur.
Sessizliğin gürültüsü,
Sadece dalga sesi.
Yüzyıllardır ayakta,
İhtiyar Kızkulesi.
Ama hiç değişmemiş,
Asil bir genç kız gibi,
Yine tek,
Yine mağrur.
Şubat - 2009
Ecz. Abdulkadir Nur GÖRDÜK
Abdulkadir Nur GÖRDÜK
Ölü Çocuk Tiyatrosu
Biri Bosna, biri Babil diğeri Filistinli,
Yatıyor orta yerde, kefen yok tabutta yok.
Üçü de kız çocuğu, saçları kurdeleli,
Daha küçük olanda, omuz kopmuş kafa yok.
Tabelasından belli, sanki okul burası
Bomba düşmüş çatıya, herkes sırada kalmış.
Hani çocuk sesleri, hani oyun da ebe,
Teneffüse zil çalmamış, sanki hayale dalmış.
Çocukları öldüren, senin üvey kardeşin
Çünkü efendiniz bir, sistemin aynı adı.
Okul, cami, çarşı, köprü bombalayanlar,
Ölüyü hesaplamaz, diriyledir inadı.
Çocukları öldürmek adamlık mıdır sizce.
Sarı öküz meseli tekrardır yaşananlar.
Zulme sessiz kalanlar, ortağıdır zalimin.
Hani, nerde kocaman vicdanlı inananlar.
Ortadoğu’yu kana bulayan efendiler.
Emir kulu buldukça, burada ceset bitmez.
Ruhlarını insanlıktan arındırmış köleler,
Kahrolsun düzeniniz, adı neyse fark etmez.
Saygılarımla.
OCAK_2009
EcZ.Abdulkadir Nur GÖRDÜK
Abdulkadir Nur GÖRDÜK
