Monna'nın Ardından Şiiri

mine çok güzel bir şiir nasıl yazabiliyorsunuz böyle şiirler anlamıyorum bende yazmak istiyorum ama yazamıyorum şiiri çok seviyorum artık belki bir gün bende böyle şiirler yazarım artık siz bana yardım edersiniz bu konuda başka şiirleriniz varmı onlarıda okumak isterim lütfen benimle paylaşırmısınız 2008-09-18

soner ocal şiir bana ait.yalnız sitede olduğunu iki gün önce öğrendim ve çok şaşırdım.sanırım çerkezköydeki eski öğrencilerimden birinin marifeti.hoş bir sürpriz oldu benim için.İSTANBUL aşkın müzeyyen mabedididir.her yaşantı binlerce öykünün ürünüdür.elbette bir öyküsü var.ama saklı kalsın.aynı zamanda sezai karakoç'un "monna rosa"şiirine nazire olarak yazılmış bir şiirdi.sezai karakoç'un da şiiriyle alakalı yaşadığı bir öyküsü var.belki bir gün konuşuruz bunları...muhabbetle... 2008-09-03

soner ben bu şiiri yazdım ama buraya göndermedim.tuhaf bir durum.bu şiiri bilen bir kaç öğrencim vardı sadece.sanırım onlardan biri buraya aktardı.b.sayarla aram teknolojik manada iyi değildir.yazmak isteyen finike cumhuriyet çpl antalyaya göndersin.düz mektupla yazışırız:))):
2008-09-02

mine arkadaşım şiirin çok güzel olmuş belli istanbulla ilgili hafızanda unutamadığın bir şeyler kalmış unutamamışsın merak ettim bu şiiri sen mi yazdın yoksa bir yerdenmi aldın yazarsan sevinirim eğer yazdıysan tebrikler çok güzel bir şiir hikayesinide dinlemek isterim 2008-08-02

Gitmek

en önce leyla çekip gitti

ve ardından bahar,

sonra en güzel insanlar.

hükümran artık boran, arkasından da kar.



bırakıp gitmenin tam zamanıydı,

On ikiden vurur gibi

ne yeşeren bir ümit, nede gelen bir bahar,

bak kuşların göçüne

gidişimin haklılığıydı sanki.



bir bahar yaşamadan kardelen,

güllerde çekip gitti.

toza dumana karışarak

arkasından da yeşil.



uçsuz bucaksız ufkumuz gitti,

dal gitti, yaprak gitti

geride kalan beton griliğiydi

bir biri ardına gitti bütün güzellikler

bağımız, meramız gitti, ağız tadımız gitti.



Yağmur gitti ardından

kavruldu toprak,

damlamayan gözyaşımızdan

yürekler çöl şimdi

sadece çatlayan sineler kaldı

gitmenin akabinde.



Atila Yalçınkaya

26.03.2011

KARMA ŞİİRLER

Bir Gün

Bir gün denize indim

kayaların üstünde oturdum

Oturduğum kayalar bile

beni suçladılar suçlu gözüyle baktılar

Ben artık tükendim

boynum kırık bir şekilde gidiyorum

engin denizlere

Artık mum etmiyor bana

dört köşeli ve karanlık evde

Ben artık yalnız ve çaresizim

Gidiyorum gölerim kapalı

Artık gideceğim yerde bukadar

Acımasız ve zalim di

Ben ıssız geminin yolcusuyum

Gidiyorum gözlerim kapalı

kırmızı gül kadar çaresizim

Ve mutsuzum

BEN ZALİM GEMİNİN YOLCUSUYUM

Gidiyorum gözlerim kapalı

Ben artık ıssız geminin yolcusuyum

Gidiyorum gözlerim kapalı



Ekleyen:Melek Yiğit

KARMA ŞİİRLER

Siret Dedem

seninle tanıştım doğduğumda

senle aldım hayatın tadını

kendi gibi bir kadın bulmuş yanına

geziyor tozuyor onun yolunda



onu çok seviyorum ama çare yok

azraille konuşmuş kabul çok

dedem demiş alma canımı

hakkım çok



dedem evin reisi

babaannemin sevgisi

toz kondurmadı bizlere

kadriyenin neşasi

KARMA ŞİİRLER