Eğitim Sitesi

Mevsim Yaz Şiiri

Mevsim Yaz

Şimdi mevsim yaz,

Zamanıdır doyasıya gezmenin biraz.

Elinde bavulun doğru güneye,

Zamanın yoksa o zaman Şileye.



Şimdi mevsim yaz,

Tutulmuştur şimdi köşe başları.

Başlamıştır artık yaz kaçamakları,

Ne yürekler yakacak tatil aşkları.



Şimdi mevsim yaz,

Serin sular şifa verecek yanmışlara.

Bir sene çalışıp da yorulmuşlara,

İş güç arasında kaybolmuşlara.



Şimdi mevsim yaz,

Baharı yaşayanlara mevsim yaz.

Benim gibi sonbaharda olanlara kış ayaz,

Galiba bahar mevsimini kaçırdık biraz.



Şimdi mevsim yaz,

Sen yaz be kardeşim yaz.

Neyine gerek senin şimdi bu yaz,

Sen otur dertlerini yaz kaderini yaz.

İsimsiz Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer İsimsiz Şiirleri:

Yaz

İlk bahar uğurlanıyor,

Çiçekler meyve veriyor,

Güneş hep aydınlatıyor,

Uyanın artık yaz geldi.



Ağaçlar hep yeşeriyor,

Yaz güneşi ısıtıyor,

Serin sular hep akıyor,

Uyanın artık yaz geldi.




İsimsiz

Toprak Olsun Gayri Mekanim

bir gün geldim yaşadım soldum
ben bu kalbe hep dert buldum
çaremi ancak yaradan bildim
toprak olsun gayri mekanım...

ellerim hep boştu kalbim yanık
dünyada virandım garip bir aşık
yar aşkına sazım hepten kirik
toprak olsun gayri mekanım...

murat alamadım fani dünyadan
bir kuş gibi giderim bu diyardan
sözüm size kalsın yanmışım aşktan
toprak olsun gayri mekanım...

sevenler sarsın artık sevdiğini
felek ayırma seven kalpleri
ben alamadım eller alsın yarini
toprak olsun artık mekanım.

İsimsiz

İbretle Âleme Nazar Eyledim

İbretle âleme nazar eyledim.
Dünyayı tersine dönerken gördüm
Gezdim gülşeninde zalım feleğin
Goncayı açmadan solarken gördüm

Karınca şaşırmış kış ile yazı
Çekirge dem çeker elinde sazı
Bülbülü dut yemiş çıkmaz avazı
Arıyı sahte bal yaparken gördüm

Diyar diyar gezdim tüm baştan başa
Canlar can derdiyle düşmüş telaşa
Kardeş kardeşiyle girmiş savaşa
Ümmet birbirini kırarken gördüm

Bir fidan devrilmiş sınır boyunda
Buruşuk bir resim kalmış elinde
Dağların ardında ücra köyünde
Annesi saçını yolarken gördüm

Yiğit, can verirken vatan aşkına
Hanesi yoksuldan dönmüş düşküne
Zengini çekilmiş sırça köşküne
Sonsuz servetini sayarken gördüm

Adalet toplanıp gitti buradan
Hukuksuzluk hukuk oldu sonradan
Yolsuzluk, cinayet artık sıradan
Hırsızı aleni soyarken gördüm

Sahtekâr görünür suret-i haktan
Zindanda can verir mazlum dayaktan
Müslüman kayıtsız bakar uzaktan
Dilsiz şeytanları susarken gördüm

Sükûti dertlenir kendi başına
Herkes bir yol tutmuş gider işine
Kimi masivanın düşmüş peşine
Hakikat yolundan saparken gördüm

İbretle :Ders alarak
Gülşen : Gül bahçesi
Felek :1. Gökyüzü. 2. Dünya, âlem. 3. Talih, baht, şans, kader.
Dem çekmek :(kuşlar) uzun ve güzel ezgiler çıkarmak. İçki içmek.
Avaz: Yüksek ses, nara
Canlar: İnsanlar.
Ümmet: Müslümanlar
Ücra : Çok uçta, kenarda veya uzakta bulunan.
Hane :Bir kimsenin veya ailenin içinde yaşadığı yer, konut
Yoksul: Maddi durumu düşük olan.
Düşkün: Geçim sıkıntısına düşmüş,çaresiz ,muhtaç.
Sırça köşk : Kendini toplumdan soyutlayan insanın, kendi içinde oluşturduğu dünya.
Aleni : Açık, ortada, meydanda, herkesin içinde yapılan.
Suret-i haktan görünmek: Kendisini iyi niyetli imiş gibi göstermek.Birinin iyiliği için çalışıyor görünmek.
Mâsivâ:İnsanı Allah'tan uzaklaştıran her şey
Hakikat yolu : İslam

İsimsiz

Mevsim Yaz Şiiri