Bu şiir okunmasın yüreğe dokunmasın,
Konum oldukça saçma şahsıma kızılmasın…
İlkellik anlatılır, saçmalık paylaşılır,
Şahsım için önemli vaziyet anlatılır…
Ne millet meselesi ne de başka mesele,
Bulunmadığından mı ayağımda kösele?
Ev zaten tek kişilik kediler sayılmazsa,
Başka tür barınamaz insandan sayılırsa…
Mutfak başka amaçlı sakın orayı sorma!
Mantık algılayamaz laf söz gelir şahsıma…
Kediler, amaçlandı onlar, girsinler diye,
Tüm gıdaları yerde doyurmayalım niye?
Rahat etsinler diye ev feda edilmiştir,
Çevre ve kolu komşu tamamen çekilmiştir…
Otuz kadar kedi var ya gelir ya giderler,
Yatılı olanlar var doğanlar ve ölenler…
Bazen hiç yetinmezler odamıza dalarlar,
Kahvaltım esnasında bizden bir şey umarlar…
Peynirdir en uygunu ihya olacaklardır,
Kaymak avantaj verir ki bıkmamışlardır…
Göz hakları gereği kaymaktan vermek gerek,
Her kedi sevdiğinden sunmamız gerekecek…
Vaktimiz az da olsa kahvaltı esnasında,
Kaymağım bulunacak, ağız tatlandırmada…
Ancak büyük sorun var ahır denilen evde,
Klavyemiz çakışmakta sorunlar gelişmekte…
Klavyem, dönemeçli şey çekme yordamlarıyla,
Masam dolu olunca sürtünür takılmayla…
Çünkü kap koyacak yer olsa sorun pek çıkmaz,
Diyeceksin, kaymağa neden boş yer bulunmaz?
Masamın solundayım sağ kolumun altı,
Kırka seksen gibidir sağlar bütün rahatı…
Bu bölümün altında iç içe iki kova,
Üsteki asılıdır alttaki başka dava…
Çer çöp biriksin, dedik ancak kediler yatar,
Masamın altı raflı barınan kediler var…
Kolumun uzandığı tam sağ tarafımda,
Dört katlı zeminler var gereçler toplanmakta…
Kitap rafları gibi tamamen sırasıyla,
Diz üstü bilgisayar altında yazıcıyla…
Kaymak kabı yersizdir konulacak yeri yok,
Doluluktan olmalı çünkü lüzumsuzluk çok…
Ya yazıcının ağzı ya klavyemizin katı,
Ya yerdeki kova ya bardak kabının altı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK